«هويت يوناني» و «حكمت بحثي» نزد صدرالمتألهين

«تفكر يوناني» از ابتداي ورود به دنياي اسلام همواره مورد توجه متفكران دنياي اسلام بوده است. برخي با پذيرش امكان حصول معرفت عقلي خوداتكا به درون آن تفكر يوناني وارد شدند و سعي كردند تفسير اجتهادي خودشان را از آن ارائه دهند و برخي ديگر با طرح دوگانگي ذاتي معرفت عقلي خوداتكاي ارسطويي با معرفت كشفيِ مبتني بر آموزه‌هاي وحياني بر تفكيك ذاتي آن‌ها تأكيد كردند. ملاصدراي شيرازي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين فيلسوفان دنياي اسلام، سعي كرده است در عين تأكيد بر حقيقي‌بودن حكمت كشفي‌، با طرح برخي مباني هستي‌شناختي و با تكيه بر ميراث فيلسوفان پيش از خود، اهميت معرفت‌زايي از طريق قياس برهاني را نشان دهد و در يك خوانش منحصربه‌فردي نوعي وحدت تشكيكي بين معرفت حاصل از حكمت بحثي و حكمت اشراقي ارائه دهد. نوشتار حاضر با روش تحليلي سعي دارد جايگاه «هويت يوناني» را نزد ملاصدرا بررسي نمايد تا از اين طريق، كمكي به درك هويت فلسفه در دوران اسلامي و رابطۀ عقل و وحي در عالم اسلام كرده باشد.