تعيين عوامل كودك آزاري و نرخ آن در دوران كرونا در كودكان پيش از دبستان

مقدمه: كودك آزاري يك مسئله حاد اجتماعي است كه آثار و تبعات منفي را بر روي فرد و جامعه مي گذارد. پژوهش حاضر سعي دارد كه نرخ كودك آزاري را در دوران كرونا با توجه به عوامل احتمالي مرتبط از جمله وضعيت اقتصادي- اجتماعي و ساختار خانواده، سلامت روان والدين مورد بررسي قرار دهد . روش پژوهش: اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل والدين كودكان پيش از دبستان شهر تهران است كه با در نظر گرفتن توان 80 درصد و خطاي نوع اول 5 درصد و متوسط شيوع كودك آزاري 50 درصد براساس روش نمونه گيري خوشه اي از 9 منطقه از بخش هاي شمال، جنوب ، شرق، غرب و مركز تهران 471 نفر انتخاب شدند . براي سنجش متغيرهاي پژوهش، پرسشنامه كودك آزاري محمد خاني و همكاران(1392)، پرسشنامه وضعيت اقتصادي- اجتماعي قدرت نما و همكاران(1392)، مقياس ارزيابي انطباق و انسجام خانوادگي السون و همكاران(1985)براي ارزيابي ساختار خانواده، پرسشنامه سلامت روان والدين گلدبرگ و هيلر(1979) استفاده شد.براي آزمون فرضيه ها ،رگرسيون چند متغيره با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن24 به كار برده شد. يافته ها: براساس نتايج به دست آمده با افزايش سطح وضعيت اقتصادي-اجتماعي سطح كودك آزاري به ميزان 0.54 واحد كاهش معني داري پيدا مي كند و با تعديل اثر سلامت روان والدين ارتباط منفي بين وضعيت اقتصادي -اجتماعي و كودك آزاري وجود دارد. نتايج با تعديل اثر سلامت روان والدين نشان دهنده ارتباط مثبت بين ساختار خانواده در مقياس انطباق با كودك آزاري است به صورتي كه با افزايش مقياس انطباق در ساختار خانواده كودك آزاري به ميزان 046/0 واحد افزايش پيدا مي كند(p=0/0361). همچنين ارتباط منفي بين ساختار خانواده در مقياس انسجام با كودك آزاري است. به عبارتي با افزايش ساختار خانواده درمقياس انسجام ميزان كودك آزاري 0147/0 واحد كاهش پيدا مي كند (p=0/006). بنابراين سلامت روان به عنوان متغير ميانجيگر در ارتباط بين ساختار خانواده و كودك آزاري نقش تعديل كننده داشته است. همچنين بين وضعيت اقتصادي-اجتماعي خانواده با كودك آزاري با توجه به جنس والد، جنس كودك، رتبه فرزند و تعداد فرزندان رابطه معنا داري وجود دارد .