كارآمدي برنامه توانبخشي شناختي رايانه‌اي بر عملكرد رياضي كودكان داراي اختلال رياضي

مقدمه: اختلال رياضي يكي از انواع اختلال­هاي عصبي تحولي است و معمولا با مشكلاتي در يادگيري و حل مسائل رياضي مشخص مي­شود هدف پژوهش تعيين كارآمدي برنامه توانبخشي شناختي رايانه­اي بر عملكرد رياضي كودكان داراي اختلال رياضي بود. روش پژوهش: در مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل، 30 كودك به شيوه در دسترس از كودكان 8 تا 12 سال داراي اختلال رياضي در شهر سنندج انتخاب شدند و با استفاده از آزمون ايران كي­مت مورد ارزيابي قرار گرفتند. تمامي كودكان به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش در 10 جلسه انفرادي (دو جلسه در هفته؛ هر جلسه 30 تا 45 دقيقه) برنامه توانبخشي شناختي رايانه­اي شركت كردند و گروه كنترل فقط برنامه­هاي متداول در مدرسه را دريافت نمود. عملكرد رياضي تمامي كودكان پس از آخرين جلسه آموزشي و پنج هفته پس از آن، دوباره اندازه­گيري شد. داده­هاي به دست آمده با استفاده از تحليل واريانس با اندازه­گيري مكرر و به كمك SPSS 23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي تحليل واريانس نشان داد كه برنامه توانبخشي شناختي رايانه­اي، بر عملكرد رياضي كودكان داراي اختلال رياضي تأثير معنادار نداشته است و بر مبناي مجذور اتا مي­توان نتيجه گرفت كه تنها 03/0 % از تغييرات در عملكرد رياضي ناشي از دريافت برنامه توانبخشي شناختي رايانه­اي بوده است. بررسي روند زماني دو گروه آزمايش و كنترل، بيانگر آن است كه اثر زمان در هر دو گروه، معنادار نيست. با توجه به مجذور اتا مي­توان نتيجه گرفت كه 28% از واريانس عملكرد رياضي گروه آزمايش ناشي از دريافت برنامه توانبخشي شناختي رايانه­اي بوده است. به سخن ديگر، گروه آزمايش و كنترل در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري، روند يكنواخت داشته­اند و تفاوت مشاهده شده، معنادار نيست. بحث و نتيجه­گيري: با توجه به عدم تأييد كارآمدي توانبخشي شناختي رايانه­اي بر عملكرد رياضي كودكان داراي اختلال رياضي، نياز به بررسي ها و پژوهش‌هاي بيشتر در اين زمينه احساس مي­شود.