بررسي عملكرد واحدهاي فناور حوزه ي كشاورزي در پارك علم و فناوري مازندران (مطالعه ي موردي: واحدهاي فناور كشاورزي مستقر در مركز رشد جامع شهرستان ساري)

مقدمه و هدف: تحقق كشاورزي دانش بنيان در دوران كشاورزي سنتي به كشاورزي مدرن صورت مي‌گيرد. در اين مرحله، از يك سو توسعه اقتصاد كشاورزي مستلزم دانش علمي است و از سوي ديگر، زمينه علم و تكنولوژي هنوز نسبتاً ضعيف است. از اين رو، فرآيند ايجاد اقتصاد كشاورزي دانش بنيان را بايد يك فرآيند بلندمدت دانست. اهداف توسعه كشاورزي سبز و توسعه كشاورزي پايدار، دقيقا مترادف با اقتصاد دانش بنيان است چرا كه اين دانش مي‌تواند سيستم‌هاي پشتيبان تصميم گيري در زمينه‌هاي مختلف اقتصادي براي ايجاد ارزش افزوده ايجاد كند. به دليل گسترش و نفوذ اينترنت در بين آحاد جامعه، شركت‌هاي استارتاپي در دهه هاي گذشته، رشد چشمگيري داشته اند. با توجه به اينكه پارك هاي علم و فناوري قدمت بسيار زيادي ندارند، مطالعات پيرامون ارزيابي عملكرد آنها يا واحد فناور مستقر در آنها معدود است. مواد و روش ها: بر اين اساس پژوهش حاضر به بررسي عملكرد رقابتي 46 واحدهاي فناور مستقر در مركز رشد شهرستان ساري با اقتباس از شاخص ارائه شده در محاسبه شاخص توسعه انساني (HDI) سازمان ملل متحد، پرداخته است. متغيرهاي بكار رفته در اين شاخص تعديل شده، شامل: دستاوردهاي فناوري (علمي و فني)، شاخص فعاليت هاي اقتصادي و تجاري‌سازي دستاوردها (اقتصادي)، شاخص برنامه‌ريزي و مديريت منابع انساني (گروه كاري) و شاخص تعامل با مركز رشد و واحدهاي فناور مستقر (تعامل و هم‌افزايي) است. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد كه هيچ كدام از واحدهاي فناور در گريد A كه امتياز بالاي 0/75 را شامل مي‌شود كسب نكرده اند، به عبارتي ديگر، ميانگين هندسي امتيازات كسب شده ي واحدهاي فناور در هر يك از محورها در مقام مقايسه با ساير واحدهاي فناور عالي نبوده است. همچنين، رتبه‌هاي دوم و سوم عملكرد، مربوط به استارتاپ‌هاي بخش كشاورزي بوده و اكثريت واحدهاي فناور (58 درصد)، امتيازي بين 0/25 تا 0/5 كسب كردند كه خيلي مناسب نيست و حتي 36 درصد از واحدهاي فناور امتيازي كمتر از اين بازه كسب كردند. از ديگر نتايج پژوهش حاضر، مشخص شد كه 85 درصد از واحدهاي فناور در محور برنامه ريزي و مديريت منابع انساني و نيز محور فعاليت‌هاي اقتصادي و تجاري‌سازي دستاوردها در گريد C و D جاي دارند يعني امتيازي بين صفر تا 0/5 را كسب كردند. با توجه به نتايج پژوهش، اختلاف چنداني در بين ميانگين امتيازات واحدهاي فناور بخش‌هاي مختلف صنعت، كشاورزي و خدمات مشاهده نشده است. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي شود كه يك برنامه توانمندسازي متناسب با اجزا هر يك از محورهاي 4 گانه تعريف شود تا سهم بيشتري از واحدهاي فناور در گريد A و B جاي گيرند. همچنين با برگزاري دوره هاي آموزشي مناسب و نيز استفاده از خدمات منتورينگ كارآمد، بتوان توانمندي‌هاي واحدهاي فناور در محور برنامه ريزي و مديريت منابع انساني و نيز محور فعاليت‌هاي اقتصادي و تجاري‌سازي دستاوردها را ارتقا بخشيد.