رابطه كيفيت زندگي كاري و هوش هيجاني با انگيزش شغلي پرستاران زن

پيش‌زمينه و هدف: انگيزش كار يك كليد براي ظهور و افزايش رضايت پرستاران و عملكرد كار آن‌ها است. بر اين اساس، عوامل مؤثر بر انگيزه كاري در پرستاران، ابزار ضروري براي تغيير و شكل دادن رفتارهاي كار پرستاران و عواقب آن مي‌باشد. پژوهش حاضر باهدف بررسي رابطه كيفيت زندگي كاري و هوش هيجاني با انگيزش شغلي پرستاران زن انجام‌شده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است و جامعه آماري آن كليه پرستاران زن بيمارستان‌هاي دولتي شهر كرج در سال 97 را دربر مي‌گيرد كه جمعيتي معادل 2000 نفر بوده‌اند. حجم نمونه 322 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و با پرسشنامه‌هاي انگيزش شغلي هاكمن و اولدهام (1976)، هوش هيجاني سيبريا شرينگ (۱۹۹6) و كيفيت زندگي كاري والتون (1973) ارزيابي شدند. داده‌هاي آماري با آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي مانند همبستگي پيرسون و روش تحليل رگرسيون چندگانه گام‌به‌گام تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين كيفيت زندگي كاري و هوش هيجاني با انگيزش شغلي پرستاران زن همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد (001/0p ). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به رابطه‌ مثبت و معناداري كه كيفيت زندگي كاري و هوش هيجاني با انگيزش كاري پرستاران زن دارد، لازم است در فرآيند استخدام پرستاران هوش هيجاني آنان مورد ملاحظه قرار گيرد و براي آموزش هوش هيجاني به آنان تدابيري انديشيده شود، همچنين مديران برنامه‌هايي جهت افزايش كيفيت زندگي كاري پرستاران تدوين و اجرا نمايند تا از اين طريق بتوانند انگيزش كاري آنان را افزايش دهند.