محيط كنترلي و حسابرسي بخش عمومي

اثر بخشي كنترل‌هاي داخلي ريسك از دست رفتن دارايي‌ها را كاهش مي‌دهد، اطمينان نسبت به اطلاعات ارائه شده را بالا برده و از تطابق عمليات با الزامات از پيش تعيين شده اطمينان حاصل مي‌كند. هدف اين مقاله بررسي و رتبه‌بندي عوامل موثر بر محيط كنترلي، به عنوان يكي از مهم‌ترين اجزاي سيستم‌هاي كنترل داخلي در حسابرسي بخش عمومي مي‌باشد. اين مقاله از نوع توصيفي تحليلي بوده و شامل 180 نفر از مديران دستگاه‌هاي اجرايي استان كرمان در سال 1400 مي‌باشد. اطلاعات پژوهش با استفاده از پرسشنامه گردآوري و از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي از قبيل آزمون همبستگي پيرسون، آزمون رگرسيون خطي ساده و آزمون رتبه‌بندي فريدمن جهت تحليل استفاده شده است. يافته‌ها حاكي از آن است كه عوامل درستكاري و رعايت ارزش‌هاي اخلاقي، صلاحيت حرفه‌اي، مديريت، ساختار سازمان، تفويض اختيار و مسئوليت، سياست‌ها و روش‌هاي توسعه منابع انساني و نظارت، از عوامل موثر بر محيط كنترلي در حسابرسي بخش عمومي مي‌باشند. به عبارتي توجه و تقويت عوامل موثر بر محيط كنترلي به منظور حصول اطمينان از ارائه منصفانه و قابل قبول صورت‌هاي مالي، رعايت قوانين و مقررات مالي و محاسباتي، تحقق اهداف از پيش تعيين شده و حراست و استفاده بجا و مطلوب از اموال و دارايي‌ها، تقويت سيستم كنترل‌ داخلي در بخش عمومي و افزايش اطمينان بخشي حسابرسي را به دنبال خواهد داشت. همچنين بر اساس اولويت‌بندي عوامل موثر بر محيط كنترلي در بخش عمومي درستكاري و رعايت ارزش‌هاي اخلاقي داراي بيشترين اهميت است كه در جهت تقويت محيط كنترلي بايد به آن توجه ويژه كرد.