مسئله اعتماد اجتماعي در ميان دانشجويان (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه پيام نور تهران)

اعتماد اجتماعي از عناصر مهم سرمايه اجتماعي و از پيش نيازهاي اساسي توسعه و حركت به سوي مدرنيته است. نهاد دانشگاه بمثابه نهاد توسعه گرا و دموكراتيك مي تواند جهت دهنده سير پيشرفت و تحول جامعه باشد و نگرش ها و ارزش هاي هر يك از اركان آن به ويژه دانشجويان كه هم از لحاظ پويايي و هم از لحاظ تعداد نسبت به دو ركن ديگر نهاد دانشگاه يعني اساتيد و ياوران علمي اغلب جوانتر و پوياتر و به تعداد بيشترند؛ اهميت قابل توجهي پيدا مي كند. به دليل همين اهميت؛ در تحقيق حاضر به سنجش اعتماد اجتماعي و آزمون رابطه آن با سرمايه جمعي و دسترسي و پاسخگويي نهادي بر اساس نظريه زتومكا در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور با روش پيمايش در جامعه آماري 12000 نفري (دانشگاه پيام نور مركز غرب) و با حجم نمونه 372 نفر پرداخته ايم. يافته هاي تحقيق رابطه بين متغيرهاي عامليتي (سرمايه جمعي) و ساختاري (ارزيابي دسترسي و پاسخگويي نهادي) با اعتماد اجتماعي كه منطبق با نظريه رتومكا است؛ را اثبات مي كنند. يافته قابل تأمل تحقيق سطح پائين اعتماد اجتماعي دانشجويان است به طوريكه 97.1 درصد دانشجويان اعتماد اجتماعي متوسط رو به پائين و تنها 2.9 درصد دانشجويان از اعتماد اجتماعي بالايي برخوردارند كه به نظر ميرسد از جو اجتماعي پرتنش و بحران زده كشور تأثير مي پذيرد. اين ترتيبات مانع از رواج نتايج مفيد و توسعه زاي آموزش دانشگاهي و اعتمادسازي نهاد آموزش عالي مي شوند.