تأثير ورزش استقامتي هوازي بر تغييرات پروتئين شوك گرمايي 60 و مقاومت به انسولين در موش‌هاي داراي ديابت نوع دو

سابقه و هدف: پروتئين شوك گرمايي 60 (HSP60) يك شاخص استرس ميتوكندري است و در بهبود عملكرد ميتوكندري نقش دارد. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير ورزش استقامتي هوازي بر تغييرات پروتئين شوك گرمايي 60 و مقاومت به انسولين در موش‌هاي داراي ديابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: 30 سر موش سوري نر بالغ آزمايشگاهي به‌طور تصادفي و يكسان به سه گروه كنترل (C)، ديابتي (D) و ديابتي - ورزش (DE) تقسيم شدند. ديابت به‌وسيله تزريق درون‌صفاقي استرپتوزوتوسين القا شد. تمرين استقامتي هوازي پنج جلسه در هفته براي هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، مقادير گلوكز، انسولين و HSP60 و شاخص مقاومت به انسولين اندازه‌گيري شد. نتايج: سطوح انسولين و گلوكز خون و مقاومت به انسولين در گروه DE نسبت به گروه D به شكل معناداري كاهش يافت (0/001=P). همچنين، سطوح پروتئين HSP60 گروه DE نسبت به گروه D به شكل معناداري افزايش يافت (0/05 P) و در گروه D نسبت به گروه C به شكل معناداري كاهش يافت (0/05 P). همچنين نتايج نشان داد كه بين HSP60 و مقاومت به انسولين در هر سه گروه همبستگي منفي وجود دارد (0/001=P،0/930=r). نتيجه‌گيري: ديابت سطوح HSP60 را كاهش و ورزش استقامتي هوازي سطوح آن را افزايش مي‌دهد. همچنين، ورزش استقامتي با افزايش بيان پروتئين HSP60 مي‌تواند عملكرد ميتوكندري مختل‌شده در ديابت را تقويت كند و باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولين شود.