تأثير هشت هفته تمرين هوازي شدت‌متوسط به‌همراه مكمل‌ياري رزوراترول بر مولكول‌هاي چسبان عروقي (VCAM-1 و ICAM-1) و فاكتور نكروز توموري آلفا (TNF-α ) در بافت قلب موش‌هاي صحرايي نر مبتلا به ديابت نوع 2

سابقه و هدف: هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير هشت هفته تمرين هوازي شدت‌متوسط به‌همراه مكمل‌ياري رزوراترول بر مولكول‌هاي چسبان عروقي (VCAM-1 و ICAM-1) و فاكتور نكروز توموري آلفا ( TNF-α) در بافت قلب موش‌هاي صحرايي نر مبتلا به ديابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع تجربي بود. نمونه‌هاي آماري شامل موش‌هاي نر صحرايي 2ماهه با وزن 270-230 گرم بود. موش‌ها پس از آشنايي با پروتكل‌هاي تمرين به 5 گروه 6تايي تقسيم شدند: كنترل سالم، كنترل ديابتي (استرپتوزوسين)، مكمل ديابت، تمرين ديابتي و تمرين + مكمل ديابتي. روزانه 9 ميلي‌گرم به‌ازاي هر كيلوگرم رزوراترول به هر موش صحرايي داده شد. اين تحقيق هشت هفته به طول انجاميد. نتايج: ميزان TNF-α در گروه تمرين + مكمل ديابتي در مقايسه با گروه كنترل ديابتي (0/001=P) و در گروه تمرين + مكمل ديابتي در مقايسه با گروه تمرين ديابتي كاهش معناداري داشت (0/001=P). ميزان ICAM-1و VCAM-1 در گروه تمرين + مكمل ديابتي در مقايسه با گروه كنترل ديابتي كاهش معناداري داشت (0/001=P). ميزان ICAM-1 در گروه ديابتي تمرين + مكمل ديابتي در مقايسه با گروه مكمل ديابتي و گروه تمرين ديابتي، و ميزان VCAM-1 در گروه تمرين + مكمل ديابتي در مقايسه با گروه مكمل ديابتي كاهش معناداري داشت (0/001=P). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه ديابت، باعث افزايش TNF-α ، ICAM-1 و VCAM-1 مي‌شود؛ اما ورزش و رزوراترول آن را كاهش مي‌دهد. همچنين تركيبي از ورزش و مصرف رزوراترول به اثرات بهتري منجر مي‌شود.