اثر تمرينات مقاومتي با وزن بدن (TRX) بر سطوح سرمي پرپتين، آدروپين و فاكتورهاي متابوليكي مرتبط با سندروم متابوليك در مردان سالمند داراي اضافه‌وزن

سابقه و هدف: پرپتين و آدروپين از سيتوكاين‌هاي درگير در فرآيندهاي متابوليكي هستند كه با اضافه‌وزن و افزايش سن ارتباط دارند. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر 12 هفته تمرينات TRX بر سطوح سرمي پرپتين، آدروپين و فاكتورهاي متابوليكي مرتبط با سندروم متابوليك در مردان سالمند داراي اضافه‌وزن بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش نيمه‌تجربي، تعداد 30 نفر از مردان سالمند داراي اضافه‌وزن با ميانگين سني (1/39 ±64/33) سال به‌صورت دردسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌طور تصادفي، در دو گروه تمريني TRX و كنترل قرار گرفتند. گروه تجربي در يك برنامه تمريني TRX، به‌مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به‌مدت 60 دقيقه به تمرين پرداختند. شدت تمرينات توسط مقياس درك فشار بورگ (RPE) كنترل شد. قبل و بعد از آخرين جلسه تمرين، مقادير سرمي پرپتين، آدروپين و مقاومت به انسولين اندازه‌گيري شد. نتايج: تمرينات TRX، موجب كاهش معني‌داري در سطح سرمي پرپتين (0/0001=P) و شاخص مقاومت به انسولين (0/01=P) و افزايش معني‌دار آدروپين (0/01=P) در پس‌آزمون گروه تجربي شد. همچنين نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه ميزان پرپتين (0/0001=P) و شاخص مقاومت به انسولين (0/01=P) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌دار و سطح آدروپين افزايش معني‌داري را نشان داد (0/001=P). مقادير درصد چربي (0/019=P) در گروه تجربي كاهش معني‌داري داشت (0/05 P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرينات مقاومتي با وزن بدن با كاهش پرپتين و درصد چربي و افزايش آدروپين سرمي سالمندان داراي اضافه‌وزن در بهبود ماركرهاي مرتبط با ديابت مؤثر باشد.