پرستاري از مجروحان در جنگ تحميلي: تحليل اجتماعي اخلاق مراقبت زنانه

مقاله ي حاضر در راستاي مطالعه ي نقش اجتماعي زنان در جنگ تحميلي، كنشگري زنان درمانگر را به‌عنوان يكي از مهم‌ترين گروه‌هاي شغلي بررسي كرده است. در حقيقت، زنان (داوطلبانه و نيز دستمزدي) بخش اعظم نيروي پرستاري جنگ را تشكيل داده و مستقيم به نيروهاي نظامي و غيرنظامي درگير در جنگ خدمات درماني ارائه مي دادند. داده‌ها به كمك تحليل متون خاطرات و روايات زنان (تحليل اسناد حدود ۴۰ كتاب) و نيز انجام چند مصاحبه ي نيمه ساختاريافته براي تكميل شكاف اطلاعاتي انجام‌شده و به مدد رويكرد اخلاق مراقبت زنانه براي تحليل اجتماعي يافته‌ها كوشيده، از چگونگي پرداختن زنان بهداري رزمي به فعاليت‌هاي تخصصي نمايي واضح ارائه دهد. تحليل داده ها نشان مي‌دهد كنش ارتباطي هوشيارانه، مراقبت مسئولانه، مراقبت و مراعات و مراقبت صميمانه - كه از عناصر كنش پروادارانه ي زنانه است - از مهم‌ترين ويژگي‌هاي كنش پروادارانه ي پرستاران در جنگ تحميلي به شمار مي‌رود. همچنين پرواداري حرفه‌اي، مادروارانه، خواهروارانه و فرزندوارانه از صورت‌هاي اين پرواداري زنانه است. نگاه زنانه ي تيماردارانه و مراقبت محور كه ظرايف روابط، حالات انساني و جهان زمينه مند فرد مجروح را به‌دقت درك مي‌كند و با فهم همدلانه به همسان پنداري مجروحان با اعضاي خانوادهي خود مي‌پردازد، بردبارانه كار سخت در وضعيت جنگي را تاب مي‌آورد و با محبت و شفقت، خيرخواهي و اميدبخشي دستي از مهر بر جراحت‌هاي عمدتاً جدي و مهلك مجروحان مي كشد، از ابعاد الگوي اخلاق مراقبت زنان در جنگ تحميلي است.