مطالعه‌ي تجربه ي زيسته ي نومكاني دختران ساكن شهر تهران

در جهان امروز زيست جهان انسان ها متكثر و متنوع شده است و انسان ها ديگر در يك زيست جهان مشخص و معين زندگي نمي كنند و همواره در حال انتخاب روش هاي گوناگون زندگي هستند. در چنين وضعيتي سبك هاي مختلف زندگي شكل مي گيرد. جامعه‌ي ايران نيز در دو دهه‌ي گذشته تحولات ساختاري بسياري را در فضاي روابط خانوادگي تجربه كرده است. شواهد موجود نيز نشان مي‌دهد كه در جريان اين تحولات خانواده‌ي ايراني دستخوش دگرگوني هاي زيادي شده است. حضور گسترده ي زنان در عرصه هاي آموزش و اشتغال، گذشته از آنكه شاخصي براي پيشرفت محسوب مي شود، تغييرات زيادي را در سبك زندگي آنها ايجاد كرده است. نتايج به‌دست‌آمده از مطالعات و پژوهش هاي انجام شده در سال هاي اخير نشان مي دهد، در پي اين تغييرات تشكيل زندگي مستقل و به‌اصطلاح نومكاني در بين دختران رو به افزايش است. بر اين اساس اين پژوهش با رويكرد پديدارشناسي تفسيري، تجربه ي زيسته ي دختران از نومكاني را مطالعه كرده است. مشاركت كنندگان اين پژوهش 22 نفر از دختران نومكان ساكن در شهر تهران و داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ي عميق نيمه ساختاريافته به‌دست‌آمده است. مضمون هاي به‌دست‌آمده از يافته هاي پژوهش عبارت از پذيرش اجباري خانواده، دردسر جلب اعتماد افراد براي اجاره خانه، بدبيني و تصوير ذهني بد، از دست دادن حمايت خانواده به‌مرور زمان، نگاه ابزاري و فرصت طلبانه ي مردان، پنهان كردن شيوه ي زندگي، خود – محوريت، احساس بلاتكليفي و انزواست.