تأثير سازه هاي تئوري رفتار برنامه ريزي شده بر نشاط اجتماعي شركت كنندگان در فعاليت هاي ورزشي

زمينه. شادي و نشاط از جمله نيازهاي ضروري روحي و رواني انسان محسوب مي شود. هدف اصلي پژوهش حاضر ارائه مدل مشاركت در فعاليت هاي ورزشي با سطح نشاط اجتماعي و نقش تعديل گر آگاهي بر اساس نظريه رفتار برنامه ريزي شده بود. روش كار. روش اين تحقيق توصيفي از نوع همبستگي و از نظر شيوه جمع آوري اطلاعات پيمايشي بود. جامعه پژوهش حاضر 120000 نفر از شركت كنندگان زن و مرد در فعاليت هاي ورزشي گروهي و انفرادي عمومي ارائه شده توسط شهرداري اصفهان بود كه از بين آن ها تعداد 384 نفر نمونه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. از پرسشنامه هاي شادي و نشاط آكسفورد آرگيل OHI (2001) و رفتار برنامه ريزي شده كريمي و همكاران استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و Amos نسخه 22 استفاده شد. يافته ها. نتايج پژوهش نشان داد بين تمايل به انجام كار و رفتار برنامه ريزي شده مشاركت در فعاليت هاي ورزشي ( 0/87=r و 0/001= p) و رفتار برنامه ريزي شده مشاركت در فعاليت هاي ورزشي و نشاط اجتماعي (r=0/45 و 0/001= p) رابطه مثبت معني دار وجود دارد. نتيجه گيري. با آگاهي بخشي به مردم در خصوص اثرات مفيد ورزش، مي توان به منظور تثبيت رفتار مشاركتي مردم در فعاليت هاي ورزشي در جهت ارتقا و حفظ شادي و نشاط اجتماعي مردم برنامه ريزي نمود.