بررسي تأثير مدت زمان تابش ليزر در دوز يكسان در درمان آفت عودكننده‌ي دهان

مقدمه: آفت عود‌كننده، يك زخم شايع و دردناك در ناحيه‌ي دهان است. هدف از اين مطالعه، بررسي زمان تابش ليزر در دوز يكسان در درمان آفت عود‌كننده‌ي دهان بود و مطالعه‌ي مشابهي ديده نشد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني دوسوكور، تعداد 30 بيمار مراجعه‌كننده به بخش بيماري‌هاي دهان دانشكده‌ي دندان‌پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان)، با آفت دهاني كوچك و به روش نمونه‌گيري آسان و بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفي به دو گروه مشابه تقسيم شدند. ليزر ديود كم توان nm660، در گروه A با 200 ميلي‌وات و20 ثانيه و در گروه B با 20 ميلي‌وات و 200 ثانيه به تعداد دو جلسه در روزهاي اول و سوم تابانده شد و مدت زمان بهبودي باليني و شدت درد در دو گروه باهم مقايسه گرديد. داده‌ها با استفاده آزمون‌هاي آماري Independent t-test و Mann-Whitney تجزيه و تحليل شدند (0.05 p value). يافته‌ها: ميانگين درد روز اول بعد از ليزر تا روز هفتم در گروه B، به طور معني‌داري كمتر از گروه A بود (0.001 p value). ميانگين اندازه‌ي ضايعه در روزهاي سوم (0.03 = p value)، پنجم (0.001 p value) و هفتم (0.001 = p value) در گروه B به طور معني‌داري كمتر از گروه A بود. ميانگين مدت زمان باليني بر طرف شدن ضايعه در گروه B به طور معني‌داري كمتر از گروه A بود (0.001 p value). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، توان پايين‌تر و زمان تابش طولاني‌تر ليزر ديود 660 نانومتر براي درمان زخم‌هاي آفت دهاني پيشنهاد مي‌شود.