بررسي رابطه خودشيفتگي مديران عامل و مسئوليت‌پذيري اجتماعي شركت با توجه به نقش تعديل‌كننده حسابرسي داخلي

خودشيفتگي مديرعامل، بيانگر يكي از ويژگي‌هاي مهم شخصيتي آن‌ها است كه بر روي رفتارهاي شركت و عملكرد آن تأثير بسزايي دارد. از طرف ديگر، واحد حسابرسي داخلي، يكي از سازوكارهاي مهم حاكميت شركتي است كه مي‌تواند بر فعاليت‌ها و تصميمات شركت، به‌ويژه گزارشگري، تأثيرگذار باشد. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه خودشيفتگي مديران عامل و مسئوليت‌پذيري اجتماعي با توجه به نقش تعديل‌كننده حسابرسي داخلي است. براي نيل به هدف پژوهش، از اطلاعات مالي 163 شركت پذيرفته در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 1391-1399 و براي آزمون فرضيه‌ها از روش رگرسيون چندگانه و داده‌هاي تركيبي استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه خودشيفتگي مديرعامل، تأثير مثبت و معناداري بر مسئوليت‌پذيري اجتماعي شركت‌ها دارد. همچنين، مشخص شد كه اندازه و تجربه واحد حسابرسي داخلي به‌عنوان اهم ويژگي‌هاي حسابرسي داخلي رابطه مثبت بين خودشيفتگي مديرعامل و مسئوليت‌پذيري اجتماعي را تقويت مي‌كنند.همچنين، مشخص شد كه اندازه و تجربه واحد حسابرسي داخلي به‌عنوان اهم ويژگي‌هاي حسابرسي داخلي رابطه مثبت بين خودشيفتگي مديرعامل و مسئوليت‌پذيري اجتماعي را تقويت مي‌كنند.