تنوع گونه‌اي سن‌هاي شكارگر ‏‏(‏Heteroptera‏) در برخي مزارع چغندرقند ‏ايران

تنوع زيستي و توسعه پايدار از اهداف مهم در حفاظت از محيط زيست مي‌باشند كه به منظور داشتن تنوع زيستي بالا، شناسايي و حفظ اكوسيستم‌ها و گونه‌هاي جانوري و گياهي و نيز ميكروارگانيسم‌هاي موجود در آن ضروري مي‌باشد. سن‌هاي شكارگر (Heteroptera) جزو شكارگران مهم در اغلب اكوسيستم‌هاي زراعي مي‌باشند كه نقش مهمي در كنترل جمعيت آفات مختلف كشاورزي ايفا مي‌نمايند. اين حشرات مفيد در چهار مقوله مختلف شامل تنوع گونه‌اي، درصد فراواني نسبي و ساختار تركيب گونه‌اي، شاخص شباهت زيستگاه و تغييرات جمعيت در مزارع چغندرقند كشور (استان‌هاي اصفهان، همدان، گلستان، چهارمحال و بختياري، آذربايجان‌غربي و خوزستان) طي سال‌هاي 1388 تا 1392 مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 24 گونه سن شكارگر از پنج خانواده Anthocoridae (هشت گونه از دو جنس)، Geocoridae (سه گونه از يك جنس)، Miridae (سه گونه از يك جنس)، Nabidae (سه گونه از يك جنس) و Reduviidae (هفت گونه از هفت جنس) از مزارع چغندرقند كشور جمع‌آوري و شناسايي شدند. نتايج نشان داد از 216 نمونه از سن‌هاي شكارگر جمع آوري شده از مزارع چغندرقند كشور گونه‌ها‌ي Orius albidipennis، O. laevigatus  و O. laticollis  به ترتيب با درصد فراواني 11.1%، 10.6% و 9.7% داراي بيشترين فراواني در بين 23 گونه جمع‌آوري شده مي‌باشند و به عنوان گونه‌‌‌هاي غالب معرفي مي‌گردند. بالاترين ميزان شباهت زيستگاه بين دو منطقه ميان‌دوآب (استان آذربايجان‌غربي) و دزفول (استان خوزستان) (57.1%) مشاهده ‌گرديد. حداكثر انبوهي جمعيت سن‌هاي شكارگر با ميانگين 3.92 در تير ماه به‌دست آمد.