نگاهي دوباره به موجبات فسخ نكاح و بررسي ديدگاه انحصار موارد آن از منظر نظام فقه خانواده

فسخ نكاح يكي از عوامل انحلال عقد نكاح به شمار آمده است كه موجبات آن فقه و قانون مذكور است. در فقه اماميه از موارد و موجبات فسخ، در بحث «عيوب» ياد شده است و قانون مدني ايران نيز به پيروي از نظر مشهور فقها، در مواد 1121 تا 1123 از اين عيوب نام برده است و در ماده 1128 نيز تخلف از شرط صفت را موجب فسخ نكاح دانسته است. بررسي اين موارد تاكنون از سوي بسياري از پژوهشگران صورت گرفته است و دراين‌خصوص حرف تازه‌اي براي گفتن وجود ندارد، لكن موضوعي كه كمتر بدان پرداخته شده، اين سؤال است كه آيا موجبات فسخ نكاح در همين موارد خاص منحصر است يا اينكه بايد در اين زمينه قائل به توسعه شد؟ در اين پژوهش سعي شده است با روش استقرايي تمام مواردي كه امكان فسخ نكاح در مورد آن وجود دارد، مورد واكاوي قرار گيرد و يافته اين پژوهش نشان مي‌دهد كه فسخ نكاح، انحصاري در موارد مذكور در قانون ندارد و موارد ديگري نيز وجود دارد كه بايد به فهرست موجبات فسخ نكاح افزوده شود.