سفال دورۀ اشكاني تُم‌مارون، استان هرمزگان

سفال را شايد بتوان يكي از مهم ترين داده هاي يافت شده در كاوش هاي باستان شناسي درراستاي كمك به روشن شدن مجهولات هر محوطۀ باستاني و پاسخ دهي به پرسش ها دانست. اين داده بخش مهمي از تعاملات انساني را در گذشته به نمايش مي گذارد. با بررسي اين داده، رهيافت هاي گوناگوني نصيب باستان شناس مي شود كه پيش شرط آن، هدف دار بودن و درست عمل كردن در گونه شناسي سفال است. با بررسي سفال دورۀ اشكاني تم مارون در دشت رودان و گسترش انواع آن در خليج فارس، از يك سو گسترش فرهنگي اشكانيان در جنوب ايران و ازسوي ديگر به واسطۀ گسترش جغرافيايي آن در جنوب خليج فارس، دريانوردي اشكاني ها در سواحل شمال و جنوب خليج فارس اثبات مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي گونه هاي سفال اشكاني در جنوب ايران و مستند كردن ارتباطات فرهنگي مابين استقرارگاه هاي شمال و جنوب خليج فارس است، سپس ارائۀ تصويري از دريانوردي در خليج فارس و گسترش فرهنگي اشكانيان در شبه جزيرۀ عربستان به تصوير كشيده مي شود. در اين پژوهش گونه هاي سفالي دورۀ اشكاني تم مارون برپايۀ مستندات كاوش باستان شناسي محوطه، بررسي و طبقه بندي خواهند شد. مهم ترين پرسش اين پژوهش، شاخصه هاي سفالي دورۀ اشكاني تم مارون است، سپس به دنبال اين پرسش هستيم كه توسعۀ فرهنگي دورۀ اشكاني براساس يافته هاي تم مارون تحت چه عواملي شكل گرفته است؟ اين پژوهش به صورت مشخص نشان داد كه براساس شيوۀ ساخت، رنگ بدنه و خميره، در تل مارون 10گونۀ سفال اشكاني قابل طبقه بندي است. گونه هاي مشخص شده با محوطه هاي سواحل و جزاير شمال خليج فارس مانند جزيرۀ قشم، منطقۀ مكران و نيز سواحل جنوبي خليج فارس هم چون محوطۀ مليحا يك حوزۀ فرهنگي را تشكيل مي دهند.