مدل مديريت عوامل انگيزش فردي، تيمي و سازماني در توسعه نوآوري‌هاي شاخص (مطالعه موردي: 4 شركت در شهرك صنعتي توس مشهد)

هدف: توسعه نوآوري شاخص معمولاً مستلزم كار با بازارها و فن‌آوري‌هاي جديد است كه سطوح بالايي از عدم اطمينان و ريسك را به همراه دارد. توسعه نوآوري‌هاي شاخص به دليل عدم قطعيت بالا منجر به افزايش بروز مسائل پيش‌بيني‌نشده مي‌شود. انگيزه بخشي به كاركنان يك چالش مهم در رشد شركت‌هاي بزرگ شناسايي‌شده است. اين مقاله به بررسي روش‌هاي انگيزه دهي مديران به كاركنان در راستاي نوآوري شاخص مي‌پردازد. مديريت عوامل انگيزه‌بخش ساختاريافته (سازماني) سهم مهمي در پرورش نوآوري شاخص دارد.مدل پژوهش: اين مطالعه يك مدل نظري در حوزه مديريت عوامل انگيزه‌بخش سازماني به‌منظور توسعه نوآوري شاخص ارائه مي‌كند. مدل آزمون شده و با بررسي موردي چهار شركت به‌تفصيل شرح و بسط داده‌شده است.يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه مديران مي‌توانند بر سطح اوليه انگيزش افراد تأثير بگذارند كه به موفقيت در انجام وظايف، ايجاد توسعه‌يافتگي همراه با بزرگ‌تر شدن اهداف افراد در سازمان و حمايت سازماني مي‌انجامد. حوزه انگيزش را مي‌توان در سه سطح مختلف: افراد، تيم‌هاي پروژه‌اي و سازمان طبقه‌بندي كرد.اصالت/ارزش افزوده علمي:  براساس نتايج اين پژوهش مي‌توان بيان داشت استفاده از مهارت‌ها و توانايي در انجام وظايف شغلي افراد و ارتقاي نوآوري عملكردي آن‌ها موثر باشد.