تغييرات زماني خشكسالي هواشناسي - هيدرولوژيكي (مطالعه موردي: استان گيلان)

خشك سالي به‌ عنوان يكي از پديده ‌هاي محيطي شناخته شده و در واقع بخش جدايي‌ ناپذيري از تغييرات اقليمي است كه مي ‌تواند در هر منطقه جغرافيايي حادث شود. در اين مطالعه براي بررسي شدت، مدت و وسعت خشك سالي از داده ‌هاي ماهانه و متوسط بارندگي سالانه 17 ايستگاه متعلق به سازمان هواشناسي كشور از سال 1351 تا 1396 واقع در استان گيلان استفاده شده است. به ‌منظور بررسي و مقايسه قابليت شاخص‌هاي خشك‌سالي هواشناسي و هيدرولوژيكي، شاخص بارش استاندارد شده (SPI) و شاخص خشكي جريان رودخانه‌ اي (SDI) بسته به قابليت مقدار شاخص، شدت و مدت خشك‌سالي براي كل استان در مقياس سالانه و دوره‌هاي سه، شش، نه و 12 ماهه محاسبه شد. نقشه ‌هاي پهنه‌بندي با روش وزن‌دهي معكوس فاصله (IDW) تهيه شد. نتايج حاصل از پهنه ‌بندي شدت خشك سالي طي دوره آماري مورد مطالعه در استان گيلان نشان داد كه طبق آمار و اطلاعاتي كه از يك دوره آماري از سال 1351 تا 1396 در مقدار SPI سه ماهه به‌دست آمده، اين شاخص رو به ترسالي نموده است، ولي در دوره ‌هاي شش، نه و 12 ماه اكثر شهرهاي استان گيلان رو به نرمالي بوده و خشك‌سالي با بيش‌ ترين درصد احتمالات در مساحت تغييرات مكاني كه به ‌صورت مثبت است مشاهده شد. هم‌ چنين نقشه ‌هايي كه از درون‌يابي مقدار SPI در چهار دوره آماري با بهترين برازش درون ‌يابي به‌دست آمده است نشان مي ‌دهد كه با نزديك شدن به سال 1396 مقدار شاخص خشك سالي نسبت به 1351 بيش‌ تر شده و اكثر شهرهاي استان را محدوده خشك‌ سالي بيش‌ تري در برگرفته است. هم‌چنين بر اساس نقشه‌ ها عمده خشك سالي در منطقه در ايستگاه ‌هاي واقع در جنوب و جنوب ‌شرقي منطقه مورد مطالعه اتفاق افتاده است. مقدار SDI نيز نشان داد كه عمده ايستگاه ‌ها فاقد خشك‌سالي و يا داراي خشك‌سالي متوسط هستند.