اثرات اجراي پروژه‌هاي تعديل آب و هوا بر منابع آب حوضۀ آبريز خاش با استفاده از مدل برنامه‌ريزي و ارزيابي منابع آب (WEAP)

بحران كمبود آب، يكي از مهم ‌ترين مشكلات پيش‌ روي بشر در عصر حاضر است. از اين‌رو بشر از آخرين فن‌آوري‌هاي موجود علمي و عملي براي حل مشكل كم‌آبي در مناطق خشك و نيمه‌خشك كمك گرفته و با گسترش روش‌ هاي بهينه ‌سازي مصرف، سعي در كاهش بحران دارد. به‌همين دليل، استفاده بهينه از منابع آب و نيز استفاده از روش‌هاي جديد استحصال آب، نقش قابل توجهي در تعديل اثرات كم‌آبي ايفا مي‌كند. يكي از روش‌هاي افزايش بارش و توليد آب، فن‌آوري بارورسازي ابرهاست. از اين‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر فن‌آوري باروري ابرها بر افزايش آب حوضه آبريز خاش كه يكي از مستعدترين مناطق براي اجراي پروژه‌هاي تعديل وضع هوا در استان سيستان است، مي‌باشد. نتايج ارزيابي پروژه‌هاي متفاوت بارورسازي ابرها حدود 15 تا 20 درصد افزايش بارش را نشان مي‌دهد. به‌همين دليل با استناد بر مقالات ملي و بين‌المللي و با در نظر گرفتن سناريوي افزايش بارش حدود 15 تا 20 درصد، به بررسي مديريت منابع آب حوضه مشخص شده در بخش‌هاي شرب، كشاورزي و صنعت پرداخته شده است. سپس، با استفاده از مدل برنامه‌ريزي و ارزيابي منابع آب (WEAP) وضعيت حوضه آبريز خاش در ماه‌هاي آذر، دي، بهمن، اسفند و فروردين (ماه‌هاي مستعد بارورسازي ابرها) و در شرايط 20 درصد افزايش بارش ناشي از اجراي پروژه ‌هاي بارورسازي ابرها تحليل شد و مقدار درصد تأمين نيازهاي آب شرب، كشاورزي و صنعت استخراج شده و مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج ارزيابي و بررسي داده‌ هاي بارش، اثر مثبت اجراي پروژه ‌هاي تعديل وضع هوا را بر منابع آب حوضه آبريز خاش نشان مي‌دهد.