معرفي گونه‌‌هاي گياهي مناسب مهار فرسايش شياري

گسترش و توسعة جوامع بشر به‌واسطه افزايش نياز به توسعة زيرساخت‌ها همواره با كاهش ميزان پوشش گياهي و در نتيجه ايجاد تغييرات در سيماي سرزمين و به‌ويژه عامل اساسي در وقوع فرسايش خاك و افزايش انواع ناپايداري در خاك همراه بوده است. عمده پژوهش‌هاي انجام شده حاكي از آن است كه استفاده كارآمد از پوشش گياهي سبب افزايش مقاومت و پايداري و كاهش ميزان فرسايش خاك مي‌شود. در اين راستا، انتخاب گونه‌هاي گياهي مناسب براي مهار فرسايش خاك و هم‌چنين انتخاب تركيبي از گونه‌ها از مسائل مهم است. فرسايش شياري يكي از اشكال بارز فرسايش‌هاي آبي به‌شمار مي‌رود كه علاوه بر تخريب خاك سبب ايجاد شرايط نامطلوب براي استقرار گياهان مي‌شود. لذا، پژوهش حاضر با هدف آشنايي بيش‌تر در زمينة فرآيند فرسايش شياري و گونه‌هاي مناسب و داراي پتانسيل براي مهار آن صورت گرفت. گونه‌هاي گياهي مناسب معرفي شده در اين پژوهش با توجه به معيارهاي اهميت تاج پوشش، ريشه، ساقه، مقاومت تنشي و اقليمي شامل Vetiveria zizanioide، Tamarix، Oliv uphratica Populus، Haloxylon،Parrotia persica ، Diospyros lotus، Medicago spp، olea europaea، Platanus orientalis و Cercis siliquastrum بوده است كه مي‌توان آن‌ها را پس از بررسي ميزان سازگاري با ويژگي‌هاي منطقة مورد نظر و به‌منظور بهره‌گيري از روش‌هاي زيستي با هدف كاهش فرسايش استفاده كرد.