اولويت راهكارهاي بهسازي نما به منظور بهره‌وري انرژي در ساختمان‌هاي اداري موجود شهر تهران

در شهر تهران، ساختمان‌هاي نوساز تنها بخش كوچكي از كل ساختمان‌هاي شهر را شكل مي‌دهند و پرداختن به ساختمان‌هاي موجود كه سهم بيشتري از انرژي را به مصرف مي‌رسانند اهميت ويژه‌اي‌ دارد. نماي ساختمان به‌عنوان عضوي كه بيشترين تبادل انرژي را ميان فضاي درون و بيرون انجام مي‌دهد سهم بسزايي در كاهش مصرف انرژي در ساختمان‌هاي موجود دارد. لذا استفاده از راهكارهاي بهسازي نما مي‌تواند به شكل مؤثري به كاهش مصرف انرژي لازم براي سرمايش و گرمايش در ساختمان‌هاي موجود بيانجامد. پژوهش حاضر مي‌كوشد تا با بررسي ميزان كاهش مصرف انرژي از طريق بهسازي نما، به تأثير و اولويت‌هاي پارامترهاي عايق حرارتي، نوع پنجره و سايه‌بان جهت بهره‌وري انرژي در ساختمان‌هاي اداري موجود با جهت‌گيري جنوبي در شهر تهران پي ببرد. به عبارت ديگر پرسش از ميزان تأثير پارامترهاي بهسازي است. اين پژوهش بر اين فرض استوار است كه استفاده از سايه‌بان نسبت به ساير پارامترها تأثير بيشتري در كاهش مصرف انرژي در جنوب دارد. با توجه به اينكه رويكرد روش‌شناختي پژوهش حاضر كمّي است، از راهبرد شبيه‌سازي و مدلسازي پارامتريك با استفاده از نرم‌افزار راينو و استفاده از افزونۀ گرسهاپر با تكيه بر موتور‌هاي شبيه‌سازي انرژي‌پلاس و اوپن استوديو و افزونه‌هاي ‌هاني بي و ليدي‌باگ استفاده ‌شده‌ است. همچنين از روش بررسي مقايسه‌اي براي مقايسۀ مصرف انرژي ساختمان پس از بهسازي نما با حالتي پايه از ساختمان‌هاي اداري استفاده ‌شده ‌است. نتايج نشان مي‌دهند با انتخاب صحيح پارامترهاي بهسازي، مي‌توان مصرف انرژي در ساختمان‌هاي اداري ناكارآمد را به كمتر از نصف وضعيت فعلي رساند. همچنين در نماهايي با ضريب تبادل حرارتي بالا، اولويت‌ پارامترها براي كاهش مصرف انرژي كل به ترتيب با نصب سايه‌بان با عمق مناسب، افزودن عايق حرارتي و تعويض پنجره است. درمقابل در نماهايي با ضريب تبادل حرارتي كمتر، استفاده از پنجرۀ مناسب پس از سايه‌بان در اولويت قرار دارد.