ارزيابي يك ابزار پوشيدني مبتني بر واقعيت مجازي براي بيماران داراي اختلال حركتي در مچ پا

مقدمه: انجام اقدامات توانبخشي يكي از اولويت‌هايي است كه بايستي بر روي بيماران دچار صدمات ناشي از سكته مغزي و يا تصادفات منجر به ناتواني انجام گردد. هدف از اين پژوهش ارزيابي تجهيزات ساخته شده و محيط طراحي شده واقعيت مجازي در بهبود شرايط درمان بيماران داراي مشكل حركتي در بخش پايين تنه (مچ پا) است. روش: پژوهش شامل سه بخش اساسي است كه در بخش مكانيك يك مكانيزم حركتي پس از طراحي، ساخته شد و با كمك تجهيزات الكترونيكي و آردوينو(Arduino)، حركات اندازه‌گيري و در نهايت با طراحي محيط واقعيت ‌مجازي در نرم‌افزار يونيتي، ارتباط با بخش سخت‌افزاري، پردازنده‌ها و سنسورها فراهم گرديد. نتايج: توجه به جذابيت گرافيكي، ترغيب كاربران به استفاده مجدد از سيستم، يكي از نتايج مطلوب اجراي اين طرح مي‌باشد كه مي‌تواند در ايجاد انگيزه كاربردي كاربران مؤثر واقع گردد. ضمن اين كه با توجه به وجود مقادير مسافت و زمان حركت در محيط واقعيت مجازي كه به نوعي به حركات كاربر در محيط واقعي وابسته است مي‌توان به صورت هوشمندانه، ميزان پيشرفت بيمار را بر اساس تعداد جلسات و مسافت طي شده ارزيابي نمود. نتيجه‌گيري: روش‌هاي توانبخشي مبتني بر واقعيت مجازي مي‌تواند با توجه به جذابيت گرافيكي موجود در اين محيط تأثير مناسبي در فرآيند درمان داشته باشد و در كنار ساير روش‌هاي توانبخشي، در بهبود سريع‌ترِ افراد نيازمند به توانبخشي به شرايط عادي زندگي مؤثر واقع شود و زمان رسيدن به شرايط عادي را كاهش دهد.