نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين خشونت خانگي، سبك-هاي دلبستگي و بهزيستي روان شناختي زنان

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين خشونت خانگي، سبك هاي دلبستگي و بهزيستي روان شناختي زنان انجام شد. روش: تمامي زنان متأهل شهر تهران در سال 1399 جامعه آماري پژوهش حاضر را تشكيل دادند كه ازبين آنها 360 نفر به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي تنظيم شناختي هيجان (گارنفسگي و كرايج، 2006)، بهزيستي روان‌شناختي (ريف 1995)، دل‌بستگي بزرگ‌سالان (كولينز و ريد،1990) و خشونت خانگي (شرين، سينا كور، لي، زيتر و شاكيل 1998) استفاده شد. داده ها با تحليل مسير و نرم افزارهاي SPSS نسخه 25 و PLS نسخه 3.3 تحليل شدند. يافته: يافته‌ها نشان داد كه اثر مستقيم دلبستگي ايمن بر بهزيستي روان شناختي زنان معنادار است (0.05 p). اثرات مستقيم دلبستگي اجتنابي و خشونت خانگي بر راهبردهاي سازش نيافته معنادار است (0.05 p). اثر مستقيم راهبردهاي سازش نيافته بر بهزيستي روان شناختي زنان معنادار است (0.05 p). راهبردهاي سازش نيافته در رابطه بين سبك دلبستگي اجتنابي و بهزيستي روان شناختي زنان نقش ميانجي دارد (0.05 p). اثر مستقيم راهبردهاي سازش يافته بر بهزيستي روان شناختي زنان معنادار نيست (0.05 p). اثرات مستقيم دلبستگي اجتنابي، دلبستگي ايمن و خشونت خانگي بر راهبردهاي سازش يافته معنادار است (0.05 p). راهبردهاي سازش يافته در رابطه بين سبك  دلبستگي، خشونت خانگي و بهزيستي روان شناختي زنان نقش ميانجي ندارد (0.05 p). نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي توان با تقويت دلبستگي ايمن و آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي به زنان، بهزيستي روان شناختي آنها را افزايش داد.