مقايسه نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج، باورهاي غيرمنطقي و خود بازداري در دانشجويان دختر و پسر

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج و باورهاي غيرمنطقي با خود بازداري در دانشجويان دختر و پسر انجام گرفت. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع علي _ مقايسه‌اي بود. جامعه‌ي آماري تمامي دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي در سال 1394-1393 تشكيل مي‌دادند كه از بين آنها 365 نفر (170 پسر و 195 دختر) به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي باورهاي غير منطقي (جونز، 1980)، پرسشنامه نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج (كردلو، 1380) و پرسشنامه خودبازداري (وينبرگر و شوارتز، 1990) پاسخ دادند. يافته‌ها: تجزيه و تحليل داده ها از طريق آزمون t مستقل نشان داد كه بين نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج، باورهاي غير منطقي و خودبازداري در دانشجويان دختر و پسر تفاوت معناداري وجود دارد (2/58 t و 0/01 p). نتيجه‌گيري: نتايج يافته‌ها بيانگر اين بود كه جنسيت عاملي تاثيرگذار بر نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج، باورهاي غيرمنطقي و خودبازداري مي‌باشد به طوري كه پسران نگرش و گرايش به ارتباط قبل از ازدواج بيشتر، باورهاي غيرمنطقي و خودبازداري كمتري داشتند.