مطالعه برهم‌كنش نانولوله تك ديواره (7،7) عامل‌دار به‌عنوان حامل دارو با تركيب‌هاي ضد‌سرطاني پيريدوبنزيميدازول

نانولوله‌هاي كربني تك‌ديواره به‌دليل خواص بي‌نظير شيمي فيزيكي و سميت پايين، مي‌توانند نقش مهمي در انتقال دارو در بيماران سرطاني داشته باشند. اين حامل هاي دارويي مي‌توانند عوارض شيمي درماني را در بيماران كاهش دهند و نسبت بيشتري دارو را به سلول‌هاي هدف منتقل كنند و باعث كاهش ميزان مصرفي دارو گردد. محاسبات كوانتومي ‌جهت بررسي برهم كنش تركيبات پيريدوبنزيميدازول به‌عنوان عامل‌هاي ضد سرطاني با نانولوله‌‌ي كربني تك‌ديواره عامل‌دار(7 و7) انجام گرفت. در همه محاسبات از كد Dmol^3 در پايه نظريه تابعيت چگالي و روش تقريب شيب تعميم يافته (GGA) با مجموعه پايه DND استفاده گرديد. نواحي ‌واكنش‌پذير و محل‌هاي حمله ‌الكتروفيلي و نوكلئوفيلي اين تركيبات با استفاده ‌از توابع فوكويي بر اساس آناليز بار موليكن مورد بررسي قرار گرفت. انرژي جذب داروها با نانولوله‌ي كربني عامل دار محاسبه گرديد. تركيبات دارويي ضدسرطان پيريدو ‌بنزيميدازول به‌صورت كووالاني بر ديواره كربن نانولوله قرار گرفت. انرژي‌هاي جذب منفي، برهم كنش قوي واندروالسي مناسب ميان دارو و نانولوله كربني، جذب نسبتاً مناسبي را نشان داد. براساس محاسبات كوانتومي ‌انجام گرفته، نانولوله كربني تك‌ديواره عامل‌دار(7 و7) مي‌تواند به‌عنوان حامل دارويي مناسب در دارورساني تركيبات ضدسرطان مشتقات پيريدو بنزيميدازول مورد استفاده قرار گيرند.