بررسي رويكرد نيك تراكاكيس به ضدتئوديسه در قياس با متاتئوديسه و نقد تئوديسه

مسئله شر و تلاش براي تئوديسه‌پردازي پيرامون آن توانسته است جايگاه خود را به عنوان مشغله ذهني فيلسوفان دين نهادينه سازد. اما از سوي ديگر برخي در اين انديشه‌اند كه چگونه مي‌توان به اين چالش خاتمه داد. نيك تراكاكيس از جمله دسته اخير است كه با عبور از متاتئوديسه و نقد تئوديسه در نهايت راه‌حل مسئله شر را در ضدتئوديسه مي‌داند. او با تكيه بر واقعيت عيني و عملي شرور و همچنين با تأكيد بر ايرادات اخلاقي، روشي و متافيزيكي تئوديسه‌ها به تجديدنظر در تصوير خداوند رسيده و ديدگاه خود را ضدتئوديسه ناميده است. در اين ديدگاه، ابتناي تئوديسه‌ها بر خداي شخص‌وار سدي دائمي در برابر جمع ميان شرور و خيرخواهي خداوند تلقي مي‌شود. با اين حال، اين نگاه به تئوديسه با نقدهاي مبنايي، روشي و هدفي مواجه شده است. در اين پژوهش، ابتدا به تفاوت ضدتئوديسه با متاتئوديسه و نقد تئوديسه پرداخته شده و سپس به تعريف و تبيين ضدتئوديسه از منظر تراكاكيس توجه شده است. در پايان نيز اشكالاتي همچون انحصارگرايي در مبناي اخلاقي، ضعف شناختي در صفات مشترك، پيشداوري در مسئله، ناديده‌انگاري صورت مسئله، عدم ارائه تبيين جايگزين از شر و بازگشت به مسئله منطقي شر، در برابر ضدتئوديسه مطرح شده است.