تأثير تنش سرب بر رشد و محتواي عناصر معدني گياه خارمريم (Silybum marianum (L.) Gaertn) و افسنطين (Artemisia absinthium L.)

شناخت پاسخ هاي مورفوآناتوميكي، فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياهان در معرض فلزهاي سنگين، از اهميت بالايي براي احياي پوشش گياهي مناطق معدني برخوردار است. در اين پژوهش اثر سرب بر رشد و مقادير عناصر غذايي در گياه خارمريم و افسنطين بررسي شد. آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه اي و با اعمال محلول نيترات سرب در غلظت هاي صفر (شاهد)، 300 و 600 ميلي گرم در ليتر انجام شد. پس از رسيدن به رشد مطلوب، گياهان برداشت شده و ويژگي هاي رويشي و مقدار كلسيم، منيزيم، پتاسيم، فسفر، آهن، روي، منگنز، سرب و مس در اندام هوايي و ريشه اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت سرب، رشد اندام هوايي و زيرزميني افسنطين تحت تاثير قرار نگرفت اما زيتوده ريشه و حجم ريشه خارمريم به طور معني داري در غلظت بالاي سرب كاهش يافت. با افزايش غلظت سرب، انباشت سرب در ريشه هر دو گياه و در اندام هوايي خارمريم افزايش معني داري نشان داد. بيشترين سرب جذب شده در اندام هوايي و ريشه به ترتيب با 14.73 و 57.16 ميلي گرم در كيلوگرم براي خارمريم بود. فاكتور انتقال سرب در هر دو گياه كمتر از يك به دست آمد. غلظت آهن در اندام هوايي خار مريم به طور معني داري در تيمار سرب افزايش يافت. غلظت منگنز در اندام هوايي خارمريم در تنش سرب بيشتر از افسنطين بود. با توجه به حضور طبيعي اين گياهان در باطله هاي زغال سنگ و توانايي رشد و انباشت سرب در غلظت هاي سمي اين فلز، مي توان از آنها براي اصلاح مناطق مشابه يا با آلودگي سرب استفاده كرد.