تخمين تبخير-تعرق واقعي با استفاده از كاليبراسيون خودكار در الگوريتم‌هاي PYSEBAL و METRIC در دشت قزوين

برآورد تبخير-تعرق واقعي در پهنه‌هاي وسيع و با فاصله زماني مناسب، امري مهم در مديريت بهينه منابع آب است. نياز مداوم به داده‌هاي تبخير-تعرق، موجب ابداع روش‌هاي متعددي براي برآورد آن شده است. در سال‌هاي اخير استفاده از روش سنجش‌ازدور به‌منظور برآورد ميزان تبخير-تعرق در نواحي وسيع و باقدرت تفكيك مكاني و زماني مطلوب ارائه‌شده است. در اين پژوهش كارايي كاليبراسيون خودكار دو الگوريتم رايج تبخير-تعرق تك منبعي برآورد شده از PYSEBAL و METRIC با نتايج يك لايسيمتر زهكش‌دار كشت‌شده با چمن در محدوده دشت قزوين مورد مقايسه قرار گرفتند. در همين راستا از 15 تصوير TM، 22 تصوير ETM+ و 24 تصوير MODIS بدون ابر و برف در طي سال‌هاي 1379 تا 1382 استفاده شد كه در مجموع از هر دو الگوريتم  122 خروجي حاصل شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه الگوريتمMETRIC  در هر سه سنجنده به ترتيب با مقدار RMSE  (0.42، 0.42 و 1.05 ميلي‌متر بر روز) عملكرد بهتري را نسبت به مدلPYSEBAL  داشته است. همچنين بررسي‌هاي صورت‌گرفته از سه سنجنده مورد بررسي نشان داد كه سنجنــــده   MODI با مقدار خطاي استاندارد (0.15 ميلي‌متر بر روز) و ضريب همبستگي (0.98) در مقايسه با دو سنجنده ETM+  و TM با مقدار ضريب همبستگي به ترتيب (0.97 و 0.92)، خطاي استاندارد (0.17 و 0.59 ميلي‌متر بر روز) توانسته است نتايج بهتري را ايجاد كند. از كاربرد اجرايي اين پژوهش مي‌توان به برآورد مقدار دقيق تبخير-تعرق در اراضي تحت آبياري براي برنامه‌ريزي تخصيص آب، بهينه‌سازي توليد محصول، مديريت آبياري و ارزيابي اثر تغيير كاربري روي راندمان آب اشاره نمود.