تحليل حساسيت تبخير-تعرق مرجع به پارامترهاي هواشناسي (مطالعه موردي: ايستگاه هاي سينوپتيك استان يزد)

به دليل بحران كمي و كيفي آب در استان يزد و لزوم تخمين دقيق نياز آبي گياهان، تحليل حساسيت تبخير-تعرق مرجع به پارامترهاي هواشناسي امري ضروري است. به اين منظور در اين مطالعه تأثير تغييرات پارامترهاي هواشناسي بر تغييرات تبخيرتعرق مرجع (تخميني با استفاده از معادله فائو پنمن مانتيث) در ايستگاه هاي هواشناسي متفاوت استان يزد مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي هواشناسي بين سال هاي 1380 تا 1399، شامل دما، رطوبت، سرعت باد و مجموع ساعات آفتابي در محدوده 20± درصد تغيير داده شدند. بر اساس نتايج اين مطالعه در هر سه مقياس سالانه، فصلي و ماهانه پارامترهاي سرعت باد، دماي بيشينه و ساعات آفتابي به‌عنوان مهم ترين پارامترهاي مؤثر بر تبخير-تعرق مرجع هستند. ضريب حساسيت تبخير-تعرق مرجع سالانه نسبت به تغيير 20 درصدي هر يك از پارامترهاي سرعت باد، بيشينه دما و ساعات آفتابي به ترتيب در محدوده (0/32-0/46)، (0/34-0/27)و (0/12-0/2) به دست آمد. به‌طوركلي در مقياس فصلي بيشترين تأثيرگذاري پارامتر سرعت باد بر تبخير-تعرق مرجع در فصل تابستان و بيشترين تأثيرگذاري پارامتر بيشينه دما بر تبخير-تعرق مرجع در فصل بهار و پاييز بود. در ماه هاي آبان تا فروردين بيشترين حساسيت تبخير-تعرق مرجع به ترتيب به پارامترهاي بيشينه دما، سرعت باد و ساعات آفتابي و در ماه هاي ارديبهشت تا مهر به ترتيب به پارامترهاي سرعت باد، بيشينه دما و ساعات آفتابي بود. بر اساس نتايج اين مطالعه در مقياس ماهانه ضريب حساسيت تبخير-تعرق مرجع به پارامتر سرعت باد در ايستگاه هاي با ارتفاع كمتر، بيشتر است. همچنين تغيير ارتفاع ايستگاه هاي هواشناسي مورد بررسي در حساسيت تبخير-تعرق مرجع به سرعت باد در مقياس سالانه و فصلي مؤثر بوده است.