تبيين نظريه «نظام انقلابي» مبتني بر فطرت در انديشه امام‌خميني(ره)

هدف: اين مقاله در نظر دارد تا نظريه «نظام انقلابي» كه با پديده «انقلاب اسلامي ايران» عجين شده بود و در سير تكاملي ‌اش از سوي مقام معظم رهبري مطرح گرديد را مورد بررسي قرار دهد. پژوهش حاضر در پي يافتن پاسخ اين سوال است كه آيا نظريه نظام انقلابي بر اساس انديشه امام خميني(ره) كه بنيانگذار اين پديده است، مبتني بر يك امر بر‌ساخته بشري بوده يا منبعث از فطرت است؟ در صورت درستي هر يك، نظام انقلابي از چه آموزه هايي برخوردار است؟روش‌شناسي پژوهش: نگارنده در آثار امام خميني(ره) با بهره گيري از روش تحليل مضمون پيش رفته و معناي «نظام انقلابي» در زمينه معنايي انديشه ايشان را يافته و در سه قالب هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي و روش‌شناسي به نظم درآورده است. يافته‌ها: نظريه «نظام انقلابي» از آموزه‌هاي اصيل و حياني و فطري بشر براي سعادت تمامي انسان‌‌ها برگرفته‌ شده و در مكتب اسلام تبلور يافته و رابطه انسان، جهان و خدا را به‌ طور وثيقي به هم پيوند زده و نظريه اي بي‌ بديل و منسجم در مقابل ديگر نظريه نظام هاي برساخته است. نظريه «نظام انقلابي» منبعث از «فطرت اجتماعي الهي» و بر «جهان ‌بيني الهي» استوار يافته و آموزه هاي بنيادينش مانند عدل توحيدي، حفظ وحدت كلمه و استكبار ستيزي و استسلام براي جوامع و انسان‌ها ضرورت بخش هستند. نتيجه‌گيري: «نظام انقلابي» يك امـر تشكيكي و حركتي جوهـري در «نظام خلقت» است كه با نظام‌هاي دوقطبي و چندقطبي سازگار نيست. اين نظريه؛ نظريه‌اي پيشيني، هنجاري و تجويزي است و معطوف به يك زمان و مكان خاص نمي گردد و مي‌تواند ملاكي براي تشخيص واقع‌گرايي بودن نظريات انقلاب قرار بگيرد و نظريه‌اي واقع‌گراست و به انقلاب با عنوان ابزار نگريسته نمي شود.