تأثير نحوه «ادراك تهديد تحريم» در جمهوري اسلامي ايران بر نحوه مديريت پرونده هسته‌اي - تحريم‌ها - مذاكرات

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير «ادراك تهديد تحريم» در جمهوري اسلامي ايران بر نحوه مديريت پرونده هسته اي تحريم ها مذاكرات مي باشد.روش‌شناسي پژوهش: در اين پژوهش، بينش ها و متغيرهاي گزينشي 1) مكتب كپنهاگ، 2) مكتب پاريس و 3) مطالعات اطلاعاتي به منظور فهم دقيق تر مفهوم «تحريم» به‌كار گرفته مي شود. بنابراين، متدولوژي اين پژوهش نوعي گلچين گرايي (Eclecticism) از ميان سه نظريه فوق است.يافته‌ها: نحوه ادراك تهديد تحريم به‌صورت مستقيم بر نحوه مديريت پرونده هسته اي - تحريم ها - مذاكرات تأثيرگذار است: چنان‌چه «تحريم» داراي ماهيت اقتصادي - سياسي ادراك گردد، در مديريت پرونده بر ابزارهاي اقتصادي - سياسي تأكيد مي گردد. چنين رويكردي در زمان دولت هاي يازدهم و دوازدهم دنبال گرديد و ماحصل آن موافقت نامه برجام (JCPOA) بود كه تلاش داشت پرونده را حل‌ و‌فصل نمايد و به ‌دلايلي نظير نگراني ايالات متحده از دستاوردهاي نسبي جمهوري اسلامي ايران و محاسبات منفعت جويانه و غلط ترامپ زمين گير شد. چنان‌چه ماهيتي اقتصادي - گفتماني - اطلاعات محور - سياسي براي «تحريم» ادراك گردد، علاوه بر احياي توافق با 1+P5 (به عنوان شرط لازم و نه كافي)، اقدامات مكمل پنج گانه اي دنبال مي‌گردد، زيرا اين گونه مفروض گرفته مي شود كه: الف) تا زماني ‌كه ايالات متحده تحريم را ابزار كارآمدي جهت تغيير رفتار و مهار جمهوري اسلامي ايران بداند از آن دست نخواهد كشيد؛ ب) حل پرونده هسته اي - تحريم ها - مذاكرات به معناي حل پرونده هاي حقوق بشر - تحريم ها، منطقه اي - تحريم ها و رفتار جمهوري اسلامي - تحريم ها نخواهد بود.نتيجه گيري: «تحريم»ها داراي ماهيتي اقتصادي - گفتماني - اطلاعات محور- سياسي هستند و در نتيجه ماهيتي تلفيقي، پيچيده و چند بُعدي دارند.