بررسي سرعت روايت در هفت پيكرنظامي

زمينه و هدف: منظومۀ داستاني هفت پيكر چهارمين اثر حكيم نظامي گنجوي، شاعر تواناي قرن ششم هجري، است. موضوع اصلي اين اثر داستان زندگي بهرام گور، از تولد تا ناپديد شدن اوست، به همراه داستانهاي متنوع و گوناگوني كه در آن آمده و از جمله اين داستانها هفت افسانه اي است كه از زبان هفت شاهدخت بيان ميشود. در اين پژوهش، با هدف نشان دادن مهارت نظامي در داستان‌پردازي، مسئلۀ «سرعت روايت» در اين مجموعه داستان منظوم بررسي شده است. روش مطالعه: اين پژوهش به شيوۀ توصيفي- تحليلي صورت گرفته است. يافته ها: بررسي سرعت روايت براي آن است كه نشان داده شود در يك اثر ادبي رويدادها و كنشهاي داستاني در چه مدتي از زمان رخ داده و به تناسب هر يك از برهه هاي زماني چه حجمي از داستان به آنها اختصاص يافته است. نتيجه گيري: سرعت روايت در كل منظومه، متوسط است و مؤلفه هاي افزايش و كاهش سرعت روايت بشكل متوازن بكار رفته اند. هرچند تعدادي از عوامل كاهش سرعت در برخي داستانها بيشتر و در برخي كمتر است، با توجه به جنبه هاي هنري و زبان شعري اين منظومۀ غنايي، لذت هنري حاصل از كاهش و افزايش شتاب روايت، به توازن و تعديل داستان كمك كرده است.