چارچوب‌هاي ارجاع زماني در زبان فارسي

اين مقاله به بررسي مباحث مربوط به چارچوب‌هاي ارجاع زماني در زبان فارسي پرداخته‌است. در چارچوب‌هاي ارجاع زماني آنچه بيش از همه آشكار است پراكندگي نظري است. مقالۀ حاضر با نگاه به زبان فارسي، مروري بر رويكردها و مسائل اصلي اين حوزه داشته‌است؛ مشاهده شده كه در اين زبان، ميان حوزه‌هاي مكان و زمان رابطه وجود دارد؛ اما اگرچه مثال‌هاي عمده‌اي از بيان زمان براساس مكان يافت مي‌شود، اين رابطه يكسويه نيست و توضيح مكان براساس زمان نيز در اين زبان ممكن است. مثال‌هايي از زبان فارسي براي مفاهيم نظري مرتبط، هم‌چون انگاره‌هاي خود ‌متحرك و زمان ‌متحرك، تسلسل الف و ب و چارچوب‌هاي اشاري، پي‌در‌پي و خارجي ارائه شده‌است و با نظرسنجي از گويشوران اين زبان، مشخص شده معني زماني «جلوتر» در فارسي براي بيشتر گويشوران معادل «زودتر» بوده‌است. درخصوص كاربرد چارچوب‌هاي ارجاع مكاني در حوزۀ زمان نكاتي مطرح شده و نگاهي انتقادي به بحث استعاره‌ درخصوص ارجاع زماني نيز ارائه شده‌است.