عنوان مقاله :
ارزيابي اثر روشهاي مختلف بازسازي تصوير بر تصحيح آرتيفكت حركتي و اثرحجم جزئي در كمي سازي تصاوير تمام بدن 18F-FDG PET/CT در بيماران مبتلا به سرطان سلولهاي غير كوچك ريوي
پديد آورندگان :
غفاريان ، پرديس دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي - درماني شهيد بهشتي - بيمارستان دكتر مسيح دانشوري، مركز آموزشي، پژوهشي و درماني سل و بيماري هاي ريوي بيمارستان دكتر مسيح دانشوري، پژوهشكده سل و بيماري هاي ريوي پژوهشكده سل و بيماريهاي ريوي، مركز آموزشي، پژوهشي و درماني سل و بيماريهاي ريوي بيمارستان دكتر مسيح دانشوري، مركز تحقيقات بيماريهاي مزمن تنفسي - پژوهشكده سل و بيماريهاي ريوي، مركز تحقيقات بيماري هاي مزمن تنفسي , رضائي ، سحر دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي هسته اي، تيم تحقيقات ي علوم پرتو پزشكي , قرهپاپاق ، اسماعيل دانشگاه علوم پزشكي تبريز - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي هسته اي، تيم تحقيقات ي علوم پرتو پزشكي , سركار ، سعيد دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات تصويربرداري سلولي و ملكولي - گروه فيزيك پزشكي و مهندسي پزشكي , آي ، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات تصويربرداري سلولي و ملكولي - گروه فيزيك پزشكي و مهندسي پزشكي
كليدواژه :
تصويربرداري پت , سيتي، بازسازي تصوير , PSF، OF ، آرتيفكت حركت تنفسي , اثر حجم جزئي، كميسازي، سرطان ريه
چكيده فارسي :
زمينه: در اين مطالعه توانايي روش پيشنهادي اصلاح تركيبي اثر حجم جزئي و آرتيفكت حركتي در كمي سازي تومورها و ضايعات سلولهاي غير كوچك ريوي با در نظر گرفتن تأثير روشهاي مختلف بازسازي بر كمي سازي تصاوير18F-FDG PET/CT مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روشها: براي اصلاح تركيبي، روش پس پردازشي Lucy-Richardson دكانولوشن به همراه روش كاهش نويز مبتني بر ويولت پيادهسازي شد. عملكرد الگوريتم پيشنهادي با استفاده از دادههاي 15 بيمار با 60 ضايعه سلولهاي غير كوچك ريوي مورد بررسي قرار گرفت. در بيماران ضايعات بر اساس سايز، مكان و نسبت سيگنال به پس زمينه (SBR) تفكيك شدند. در هر مطالعه تصاوير با چهار روش مختلف OSEM، PSF، TOF و TOFPSF بازسازي شدند. سپس نسبت كنتراست به نويز (CNR)، نويز (COV) و ميزان جذب استاندارد (SUV) در ضايعات ريوي محاسبه شده و مقادير اين پارامترها در تصاوير اصلاح شده و اصلاح نشده مقايسه شدند. يافتهها: نتايج مطالعات باليني ما نشان داد كه استفاده از الگوريتم پيشنهادي اصلاح ميتواند سبب افزايش مقادير CNR و SUV در تصاوير اصلاح شده در تمامي سايزها، SBRها و روشهاي بازسازي (به ويژه در ضايعات كوچكتر) گردد (0/05 p). علاوه بر اين استفاده از تركيب الگوريتم دكانولوشن به همراه روش كاهش نويز مبتني بر ويولت توانست به طور قابل توجهي مقادير COV و CNR را در تصاوير اصلاح شده بهبود دهد (0/05 p). با در نظر گرفتن روشهاي مختلف بازسازي، مقدار ميانه درصد اختلاف نسبي CNR تصاوير اصلاح شده و اصلاح نشده به ترتيب براي OSEM، PSF، TOF و TOFPSF برابر 40/9، 41/2، 45/3 و 40/8 درصد براي ضايعاتي با سايزكوچك تر از 15 ميلي متر، 31/0 درصد، 25/9، 34/1 و 28/2 درصد براي ضايعاتي با سايز بزرگتر از 15ميليمتر ، 35/7، 33/7، 37/8 و 33/2 درصد براي ضايعات واقع در لوبهاي پايين ريه، 33/5، 31/0، 35/7 و 30/6 درصد براي ضايعات واقع در لوبهاي بالاي ريه، 39/7، 37/9، 45/1 و 39/0 درصد براي ضايعاتي با SBR پايين (SBR 3) و 28/8، 27/8، 34/8 و 25/7 درصد براي ضايعاتي با SBR بالا (SBR 3) بود. نتيجهگيري: نتايج ما نشان ميدهند كه الگوريتم پيشنهادي اصلاح ميتواند دقت كميسازي تصاوير پت را بهبود بخشد. علاوه بر اين، تغييرات در دامنه حركتي، سايز هدف و SBR منجر به اختلاف قابل توجه روشهاي مختلف بازسازي در كميسازي تصاوير اصلاح شده گرديد. به ويژه در سايز هدف كوچكتر، دقت كمي سازي به شدت وابسته به انتخاب روش بازسازي بود. بنابراين لازم است هنگام استفاده از هر روش اصلاحي، روشهاي بازسازي بايد با دقت انتخاب گردد.