ميكروپلاستيك‌ها در خليج‌فارس

زمينه: ميكروپلاستيك ها، آلاينده هاي نوظهور و پايداري هستند كه در همه بخش ‌‌هاي محيط زيست پراكنده هستند و مي‌توانند به عنوان تهديدي براي محيط زيست و انسان محسوب شوند. مواد و روش‌ها: اين مقاله مروري به بررسي مقالات منتشر شده در خصوص فراواني ميكروپلاستيك ها در آب، رسوبات و آبزيان خليج‌فارس مي‌پردازد و همچنين روش‌هاي نمونه‌برداري، آماده‌سازي نمونه‌ها و تشخيص آن‌ها در مقالات مختلف ارائه و جمع‌بندي شده است. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه كشورهاي مختلف، سهم بسيار متفاوتي در آلودگي ميكروپلاستيكي خليج‌فارس دارند؛ به طوري كه نتايج گزارش شده از بخش ايران (به خصوص رسوبات ساحلي) چندين برابر بيشتر از كشورهاي عربي مي باشد. به‌طور كلي فيبرهاي آبي و سياه فراوانترين ميكروپلاستيك‌هاي خليج‌فارس هستند. ميكروپلاستيك‌هاي كم چگال بيشتر در آب دريا شناسايي شده و ميكروپلاستيك هاي با چگالي بيشتر در رسوبات تشخيص داده شده‌اند. حال آنكه نوع پلاستيك هاي شناسايي شده در بدن آبزيان به محل زندگي آن‌ها وابسته است. نتيجه‌گيري: آلودگي ميكروپلاستيك به شدت محيط زيست خليج‌فارس را تهديد مي كند. با اين حال، نبود دستورالعمل يكسان براي انجام مراحل مختلف و ارائه گزارش، مقايسه نتايج به‌دست آمده از مطالعات متفاوت را پيچيده مي‌كند. به‌طور مثال، در چهار مطالعه انجام شده در آب هاي خليج‌فارس، تعداد ميكروپلاستيك ها با سه واحد مختلف گزارش شده است. به طور مشابه در مورد رسوبات و آبزيان نيز واحد يكساني وجود ندارد. بنابراين، پيشنهاد مي شود كه مطالعات بيشتري با استفاده از روش هاي يكسان و بهينه در خليج‌فارس انجام شود تا نتايج گزارش شده قابل بحث و مقايسه باشند.