بررسي رابطه مشاركت مردم و توسعه گردشگري (مطالعه موردي: كلانشهر تبريز)

توسعه گردشگري شهري با توجه به آثار متعدد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و محيطي مورد توجه برنامه‎ريزان گردشري و مديران شهري قرار گرفته است . به دنبال رشد شهر نشيني، شهرها در حال تبديل شدن به يكي از اركان اصلي اقتصاد تجاري جهان است. در اين راستا بررسي نقش مشاركت مردم در توسعه و بهبود گردشگري‎ شهرها بايد مورد توجه قرار گيرد. هدف از اين تحقيق بررسي رابطه مشاركت مردم در توسعه گردشگري درتبريز است. تحقيق حاضركاربردي ، با روش توصيفي پيمايشي مبتني بر پرسشنامه مي‌باشد. جامعه آماري شهروندان تبريز در نظر گرفته شده است . حجم نمونه طبق فرمول كوكران 384 نفر تعيين شد وبا روش نمونه گيري تصادفي در دسترس انجام شد . براي تحليل يافته‎ها از آزمون‌هاي آماري و مدل تحليل مسير استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين دو متغير مشاركت اقتصادي و توسعه گردشگري رابطه مثبت و معني دار برقرار است و با مقدار همبستگي 0/632 و نزديكي به عدد 1، نسبت به ديگر متغيرها همبستگي بالايي دارد. هم چنين بين دو متغير مشاركت زيست محيطي و توسعه گردشگري رابطه مثبت و معني دار برقرار است و با مقدار همبستگي 0/288 مشخص شد كه اين دو متغير با يكديگر همبستگي پاييني دارند. از سويي بين دو متغير مشاركت اجتماعي – فرهنگي و توسعه گردشگري رابطه منفي برقرار است و با مقدار همبستگي 0/102 مشخص شد كه اين دو متغير با يكديگر همبستگي پاييني دارند. در نتيجه مشاركت اقتصادي در مقايسه با مشاركت زيست محيطي و مشاركت اجتماعي – فرهنگي نقش مهمي‌تر در راستاي توسعه گردشگري درتبريز دارد. بنابراين، بايد برنامه‎ريزان گردشگري، توجه ويژه‎اي به موضوع مشاركت اقتصادي مردم داشته باشند. بدين ترتيب، ارايه شناخت مراتب اولويت ابعاد مشاركت جامعه ميزبان در توسعه گردشگري، نوآوري تحقيق در مقايسه با ديگر مطالعات محسوب مي شود.