تحليل كمي ناپايداري هاي دامنه اي در دامنه هاي مشرف بر اتوبان در حال احداث تهران- شمال (تهران- سولقان) با استفاده از روش رگرسيون لجستيك

ناپايداري‌هاي دامنه‌اي از مشخص‌ترين نوع مخاطرات طبيعي هستند كه با دخالت هاي انساني تشديد شده و موجب ايجاد خسارت هاي جاني و مالي به ويژه در جاده‌هاي كوهستاني مي گردند. بنابراين ارزيابي كمي پتانسيل وقوع ناپايداري‌ها در مناطقي كه مستعد وقوع ناپايداري‌ها هستند ضروري مي باشد. منطقه مورد مطالعه بزرگراه در حال احداث تهران- شمال مي باشد كه هميشه در معرض انواع ناپايداري ها قرار دارد.در اين مطالعه از روش رگرسيون لجستيك براي تحليل كمي ناپايداري‌ها در دامنه هاي مشرف بر اتوبان در حال احداث تهران- شمال (حد فاصل تهران- سولقان) استفاده شده است. جهت بررسي پتانسيل وقوع حركات دامنه‌اي لايه هاي جداگانه 14 فاكتور موثر در وقوع ناپايداري‌ها (شامل طبقات ارتفاعي، شيب، جهت شيب، زمين شناسي، كاربري اراضي، بارش، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، پوشش گياهي، اقليم، LS، SPI و TWI) در محيط GIS تهيه شدند، سپس با لايه پراكنش ناپايداري‌هاي موجود انطباق داده شدند و تراكم آن‌ها در واحد سطح محاسبه شد. در ادامه با استفاده از نرم‌افزار ادريسي مدل رگرسيون لجستيك انجام شد.با توجه به نتايج مشخص گرديد كه عوامل زمين شناسي، كاربري اراضي، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، اقليم و LS دارا بودن ضرايب مثبت، همبستگي بيشتري با وقوع ناپايداري ها نشان مي دهند و اهميت عوامل فاصله از گسل، فاصله از جاده و اقليم به ترتيب بيشتر از ساير عوامل مي باشد. بر اساس نقشه هاي تهيه شده، بخش هاي مياني و جنوبي اطراف جاده و قسمت كوچكي در شمال منطقه از نظر وقوع ناپايداري ها بيشترين پتانسيل را دارند و 27/14 درصد اراضي، مناطق با پتانسيل وقوع ناپايداري هاي متوسط به بالا هستند كه 86/26 درصدناپايداري ها در آن ها به وقوع پيوسته اند، همچنين 4/57 درصد منطقه داراي پتانسيل خيلي زياد بوده كه 61 درصد ناپايداري ها در آن به وقوع پيوسته اند. درنهايت مي‌توان گفت اين مدل جهت پهنه‌‌بندي احتمال وقوع ناپايداري‌‌ها در منطقه‌ مورد مطالعه مناسب مي باشد.