ارائه چارچوبي جهت طبقه‌بندي انگيزه‌هاي كارآفريني براساس جهت و منبع انگيزه

هدف: كارآفريني يكي از عوامل كليدي در توسعه اقتصادي و شاخص اساسي در توسعه جوامع روبه‌رشد است. آنچه كه كارآفرين را به آغاز فعاليت كارآفريني ترغيب مي‌كند، انگيزه كارآفريني است. انگيزه كارآفريني فرايند تبديل يك فرد عادي به يك فرد كارآفرين است كه مي‌تواند فرصت‌هايي را ايجاد كند و در به حداكثر رساندن ثروت و توسعه اقتصادي كمك كند. هدف اين پژوهش شناسايي و طبقه‌بندي انگيزه‌هاي كارآفرينان مي باشد.طراحي/ روش‌شناسي/ رويكرد: اين پژوهش با رويكرد مرور نظام مند و با استفاده از يك ماتريس شش سلولي در دو مؤلفه جهت انگيزه (كشش يا فشار) و منبع انگيزه (اقتصادي، روان‌شناختي يا اجتماعي) انجام شده است.يافته‌هاي پژوهش: بر اساس ماتريس شش سلولي بيشترين فراواني انگيزه‌هاي شناسايي شده عبارت است از: انگيزه‌هاي كششي روان‌شناختي با 61 درصد، انگيزه‌هاي كششي اقتصادي با 21/1 درصد، انگيزه‌هاي كششي اجتماعي با 6/2 درصد، انگيزه‌هاي فشاري روان‌شناختي با 9/25 درصد، انگيزه‌هاي فشاري اجتماعي 2 درصد و انگيزه‌هاي فشاري اقتصادي 0/5 درصد توزيع انگيزه‌ها را نشان مي دهد.محدوديت‌ها و پيامدها: بافت فرهنگي و ويژگي هاي جمعيت‌شناختي كارآفرينان در اين مطالعه تفكيك نشده است.پيامدهاي عملي: با توجه ‌به اين كه كارآفرينان يكي از مؤثرترين نيروي بالقوه اقتصادي محسوب مي شوند شناسايي و طبقه‌بندي انگيزه هاي آنان و تمركز و تقويت اين انگيزه ها در برنامه هاي سياست گذاران و برنامه ريزان سبب توسعه اقتصادي و اجتماعي خواهد شد.ابتكار يا ارزش مقاله: بر اساس الگويي جديد انگيزه‌هاي كارآفرينان در دو مؤلفة جهت انگيزه (كشش يا فشار) و منبع انگيزه (اقتصادي، روان‌شناختي يا اجتماعي) طبقه‌بندي شده است.