تأثير ۸ هفته تمرين استقامتي بر سيستم آنتي‌اكسيداني گلوتاتيون و مالون دي آلدئيد در موش‌هاي بزرگ آزمايشگاهي مبتلا به آرتريت روماتوئيد

مقدمه و هدف: افزايش توليد راديكال‌هاي آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سيستم آنتي‌اكسيداني در آرتريت روماتوئيد (RA) نقش دارد. شواهد نشان مي‌دهد تمرين ورزشي موجب بهبود علايم آرتريت روماتوئيد مي‌شود، هر چند مكانيزم آن به خوبي روشن نيست. هدف از اين مطالعه بررسي تأثير تمرين استقامتي بر روي سيستم آنتي اكسيداني گلوتاتيون و تغييرات اكسيداتيو ناشي از آرتريت روماتوئيد در موش‌هاي بزرگ آزمايشگاهي بود.مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي ۳۰ سر موش بزرگ آزمايشگاهي از نژاد ويستار با ميانگين ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم به طور تصادفي در ۳ گروه كنترل سالم (C)، گروه كنترل آرتريت روماتوئيدي (RA+C) و گروه آرتريت روماتوئيدي همراه با تمرين استقامتي (RA+EX) قرار گرفتند (۱۰=n). گروه‌هاي تمريني برنامه تمرين را به مدت ۸ هفته اجرا كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي، درسطح معناداري 0.05 بررسي شدند.نتايج: نتايج نشان داد، آرتريت روماتوئيد به طور معني‌دار سطح مالون دي آلدئيد را افزايش داد و تمرينات استقامتي از اين پاسخ جلوگيري كرد (0.05 P). همچنين، گلوتاتيون پراكسيداز و گلوتاتيون ردوكتاز در گروه RA+C به طور معني‌دار در مقايسه با گروه RA+EX و C كاهش يافت (0.05 P). علاوه بر اين، شدت علايم باليني آرتريت روماتوئيد در گروه RA+EX به طور معني دار كمتر از گروه  RA+C بود (0.05 P).نتيجه‌گيري: يافته‌هاي ما نشان مي‌دهد كه تمرين استقامتي ممكن است در جلوگيري از تغييرات منفي در سيستم آنتي اكسيداني گلوتاتيون و شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو مربوط به آرتريت روماتوئيد مفيد باشد.