تبيين اثرات شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي،كالبدي و محيطي بر كيفيت زندگي از ديدگاه روستاييان با رويكرد مدل سازي معادلات‌ ساختاري (مطالعه موردي: دهستان حومه شمالي، شهرستان اسلام‌آباد غرب)

كيفيت زندگي در مناطق روستايي در راستاي ماندگاري و عدم مهاجرت روستاييان بسيار با اهميت است و سنجش آن مي‌تواند در راستاي برنامه ريزي بهتر، باارزش ‌باشد. اين امر در مناطقي كه داراي تعداد زيادي روستا با جمعيت زياد و اغلب شاغل در فعاليت‌هاي كشاورزي و دامداري هستند، از جمله روستاهاي شهرستان اسلام آباد غرب، از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف از اين پژوهش تأثير شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي، كالبدي و محيطي بر كيفيت زندگي از ديدگاه روستاييان با رويكرد مدل سازي معادلات‌ ساختاري است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع كمي و به لحاظ شيوه تحليل توصيفي است. جامعه آماري پژوهش را 1171 سرپرست خانوار روستاهاي انتخابي دهستان حومه شمالي در شهرستان اسلام آباد غرب در سال 1398 تشكيل مي دهد كه نمونه مورد مطالعه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 289 نفر انتخاب شد. نوع نمونه گيري به روش طبقه‌اي با انتساب متناسب است. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي صوري و محتوايي پرسشنامه با نظر اصلاحي استادان و كارشناسان دانشگاه و پس از انجام اصلاحات لازم در چند مرحله تأييد شد. پايايي كل پرسشنامه برابر 0/886 است. نتايج نشان داد كه اعتبار اندازه گيري شده هر چهار مدل اندازه گيري بر كيفيت زندگي و نيز مدل پنج عاملي مرتبه دوم براي بررسي كيفيت زندگي قابل قبول است. در نهايت شاخص اقتصادي به ميزان 0/93، شاخص محيطي به ميزان 0/97، شاخص كالبدي به ميزان 0/99 و شاخص اجتماعي با كمترين تأثير به ميزان 0/23 بر كيفيت زندگي تأثير داشت. پيشنهاد مي‌شود شاخص‌هاي اجتماعي به منظور ارتقاي سطح كيفيت زندگي مورد توجه بيشتري قرار گيرد تا برآيند نهايي كيفيت زندگي بهبود يابد.