بررسي ميزان كاربست مديريت دانش براساس مدل لاوسون در پژوهشگاه فضايي ايران

هدف: هدف اين پژوهش بررسي ميزان كاربست مديريت دانش و ابعاد آن (دانش‌آفريني، جذب دانش، ذخيره دانش، انتشار دانش، سازمان‌دهي دانش و به‌كارگيري دانش) در پژوهشگاه فضايي ايران براساس مدل لاوسون است. روش كار پژوهش: پژوهش حاضر ، از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي-پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش را، 450 نفر از كاركنان پژوهشگاه فضايي ايران در سال 1400 تشكيل دادند كه تعداد 207 نفر از آن‌ها با استفاده از فرمول كوكران به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌­ها پرسشنامه استاندارد مديريت دانش لاوسون (2003) با ضريب آلفاي 94/0 بود. براي تحليل داده‌­ها از آزمون‌هاي تي تك‌متغيره، فريدمن، تحليل واريانس، كلموگروف-اسميرنف با كمك نرم‌افزار اس. پي. اس. اس 23 استفاده شد. يافته­‌ها: ميزان كاربست مديريت دانش (ميانگين 15/3) و نيز مؤلفه‌هاي جذب دانش (ميانگين 13/3)، ذخيره دانش (ميانگين 73/3)، انتشار دانش (ميانگين 34/3) بيشتر از سطح متوسط است و ميزان دانش­‌آفريني (ميانگين 99/2) و سازمان‌دهي دانش (ميانگين 89/2) در سطح متوسط و ميزان به‌كارگيري دانش (ميانگين 83/2) كمتر از سطح متوسط است. بحث و نتيجه‌­گيري: ميزان كاربست بيشتر ابعاد مديريت دانش در پژوهشگاه فضايي ايران در سطح بالاتر از متوسط و در حد مناسبي قرار دارد؛ امارتبه به‌كارگيري دانش كه كمتر از سطح متوسط بود. پيشنهاد مي‌شود مديران پژوهشگاه با تمركز بيشتر بر به‌كارگيري دانش و ايجاد الگوهاي كاري جديد، فاصله بين دانستن با عمل را كم كرده و نيز توجه به ساير مؤلفه‌ها، سطح مديريت دانش را ارتقا دهند.