بررسي سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت و وضعيت روانشناختي سالمندان ساكن شهرستان تبريز در سال 1400

مقدمه و هدف: بررسي و شناخت عوامل تأثيرگذار بر كيفيت زندگي بهعنوان عامل مهمي براي شروع رفتار و ادامه آن عاملي كليدي در بهبود وضعيت زندگي سالمندان است. لذا هدف اين مطالعه بررسي سبك زندگي ارتقادهنده سلامت و وضعيت روانشناختي سالمندان شهرستان تبريز بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي-تحليلي با استفاده از روش تصادفي روي تمام سالمندان ساكن شهر و روستاهاي تبريز در سال 1400 انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه هاي استاندارد سبك زندگي سالم و اختلال شناختي، بهزيستي روانشناختي و افسردگي از 422 سالمند جمعآوري شدند. اطلاعات گردآوريشده با استفاده از روشهاي آمار توصيفي و تحليلي در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزيهوتحليل شد. سطح معنيداري آزمونها در اين مطالعه كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل دادهها نشان داد سبك زندگي در ميان سالمندان روستايي با شناخت ارتباط معنيدار و مثبتي داشت (0/001=p و 0/29=r). ميان سبك زندگي و افسردگي ارتباط معني‌دار و منفي (0/001=p و 0/24- = r) و با بهزيستي روانشناختي ارتباط معني‌دار و مثبتي وجود داشت (0/001=p) 71/0= r). در سالمندان شهري، بين سبك زندگي با شناخت ارتباط معني‌دار آماري وجود نداشت (0/077=pو 0/12=r). ميان سبك زندگي با افسردگي ارتباط معني‌دار آماري وجود نداشت (0/9=p و 0/009=r). اما سبك زندگي ارتقادهنده سلامت با بهزيستي روانشناختي ارتباط معني‌دار مثبتي داشت. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه تأثير سبك زندگي بر شناخت و حافظه، بهزيستي روانشناختي و افسردگي، لزوم به‌كارگيري مداخلات مناسب به‌منظور بهبود سبك زندگي افراد سالمند را نشان مي‌دهد.