بررسي همبسته‌هاي اقتصادي و اجتماعي مؤثر بر مرگ فرزندان در ايران (1395)

مقدمه: :هدف مرگ ومير كودكان يكي از مهمترين شاخصهاي توسعه جوامع است. هدف مطالعه حاضر بررسي وضعيت مرگ ومير كودكان در ايران با توجه به آخرين دادههاي موجود به تفكيك استان محل سكونت است. روش كار: روش تحقيق كمّي با تحليل ثانويه دادههاي دو درصد سرشماري ۱۳۹۵ است. مرگ فرزندان اساس تفاضل دو سؤال تعداد فرزندان زنده متولد شده و تعداد فرزندان زنده مانده زنان به دست آمد و بر اساس ويژگيهاي اقتصادي و اجتماعي زنان ۱۵ تا ۴۹ ساله ازدواج كرده مقايسه شد. يافته ها: به طور كلي در بين زنان ۱۵ تا ۴۹ سال داراي فرزند در كشور ۳/۲ درصد طي زندگي خود تجربه تجربه مرگ فرزند را داشته اند و از بين فرزند آوري زنان در سال قبل از سرشماري ۰/۳ از آنها تجربه مرگ فرزند داشته اند. وضعيت سواد، تحصيلات و محل سكونت از متغيرهاي اصلي همبسته با مرگ فرزندان است احتمال مرگ فرزند مادران بيسواد حدود ۲ برابر مادران باسواد است. مادران با تحصيلات دانشگاهي نسبت به مادران بدون تحصيلات دانشگاهي حدود ۵۰ درصد كمتر احتمال مرگ فرزند دارند. زنان شهرنشين نيز ۳۰ درصد كمتر از زنان روستانشين احتمال مرگ فرزند دارند نتيجه گيري با وجود كاهش مرگ فرزندان در كشور هنوز متغيرهاي اقتصادي و اجتماعي نقش تعيين كننده در اين شاخص دارند ميتوان نتيجه گرفت كه هنوز پتانسيل كاهش بيشتر مرگ فرزندان در كشور با ارتقاي وضعيت اقتصادي و اجتماعي زنان وجود دارد