بررسي رابطه بين مديريت دانش و انتقال اثربخش فناوري (مورد مطالعه: مراكز دانش‌بنيان و صنايع توليدي استان تهران)

هدف: حركت جريان جهاني‌شدن و شدت گرفتن رقابت در سطح بين‌الملل سبب مي‌شود كه شركت‌هاي توليدكننده بيش از بيش به دنبال انتقال فناوري موفق به شركت‌هاي خود باشند. ازاين‌رو، هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل دانشي مؤثر بر طراحي و جذب فناوري در مراكز دانش‌بنيان و صنايع توليدي و بررسي رابطه مديريت دانش با انتقال موفق فناوري است. روش‌شناسي: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. به‌منظور بررسي نتايج از يك نمونه 148 نفر از شركت‌هاي دانش‌بنيان شهر تهران استفاده و داده‌هاي پژوهش از طريق پرسشنامه گردآوري شد. براي روايي‌سنجي از روايي‌سازه و تحليل عاملي تأييدي و براي پايايي‌سنجي از آلفاي كرونباخ استفاده شد. جهت بررسي روابط بين متغيرهاي پژوهش و بررسي فرضيات از مدل‌سازي معادلات ساختاري (رويكرد حداقل مربعات جزئي) به كمك نرم‌افزار اس.پي.اس.اس و آموس شده است. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه رابطه مثبت و معني‌داري بين مديريت دانش و انتقال موفق فناوري وجود دارد. همچنين مديريت دانش از طريق توانمندي دانشي به‌عنوان يك تغيير ميانجي‌گر، اثر غيرمستقيم بر انتقال اثربخش فناوري دارد. بحث و نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه مديريت دانش علاوه‌بر اثر مستقيم، اثر غيرمستقيم بر انتقال مؤثر فناوري نيز دارد. بنابراين، به شركت‌هاي دانش‌بنيان استان تهران پيشنهاد مي‌شود كه سياست‌هاي تسهيل‌كننده و حمايت‌كننده بهره ببرند و روابط قوي با صنايع و ديگر مراكز تحقيقاتي و دانشگاه‌ها برقرار نمايند.