توصيف و مقايسه تجربه ميان‌‌سالان از همه‌‌گيري كوويد-19 و شرايط قرنطينه در پيك نخست و دوم بيماري: يك مطالعه كيفي

پژوهش حاضر با هدف توصيف و مقايسه تجربه زيسته ميان‌‌سالان از پديده كوويد-19 و تجربه قرنطينه در پيك نخست و دوم بيماري صورت پذيرفت. اين مطالعه از نوع كيفي و روش پديدارشناسي توصيفي است. 10 شركت‌‌كننده ميان‌‌سال (41تا65 سال) به روش نمونه‌‌گيري هدفمند انتخاب شده و در طي دو پيك ابتلا به كرونا در كشور مورد مصاحبه عميق قرار گرفتند. داده‌‌ها با مصاحبه 7 نفر به اشباع رسيد و براي اطمينان بيشتر مصاحبه‌‌ها تا 10 نفر ادامه يافت. داده‌‌هاي به دست آمده از مصاحبه‌‌ها به روش هفت مرحله‌‌اي كلايزي تحليل شدند. پژوهش حاضر به 10 مضمون اصلي و 28 مضمون فرعي دست‌‌يافت. مضامين اصلي شامل، مواجهه اوليه، نگراني‌‌ها، باورها و تفكرات، روش‌‌هاي رويارويي، نقش مذهب در برخورد با كرونا، روابط خانوادگي، دغدغه‌‌هاي وجودي برانگيخته شده در خلوت، آثار قرنطينه، رشد پساكرونا و تجربه ابتلاي نزديكان مي‌‌گردد. به نظر مي‌‌رسد در اولين پيك كرونا ميان‌‌سالان اضطراب و نگراني را تجربه كردند كه با گذشت زمان با روي‌‌آوردن به مذهب، رعايت اصول بهداشتي و اجتناب رو به كاهش گذاشت. نكته قابل‌‌توجه پژوهش حاضر اين است كه ميان‌‌سالان بيشتر از آن كه در دو پيك كرونا رشد، تحول و تغيير را تجربه كنند، پذيرش نسبت به بحران و شرايط به وجود آمده را تجربه كرده‌‌اند. در واقع ميان‌‌سالان تلاش مي‌‌كنند خود را با محدوديت‌‌ها منطبق كنند و كمتر به فكر تغيير خود و سبك زندگي هستند.