استفاده از رويكرد چند معياره در شرايط ورشكستگي جهت تخصيص بهينه منابع آبي مشترك با به‌كارگيري روش چانه‌زني نش نامتقارن

وجود تصميم‌گيران و مصرف‌كنندگان متعدد با اولويت‌هاي مختلف در مسائل مديريت و برنامه‌ريزي منابع آب، علاوه‌بر كاهش آب موجود، تنش‌هاي قابل توجهي به‌ويژه در منابع مشترك در خصوص تخصيص منابع حوزه ايجاد مي‌كند. تحت اين شرايط، مديريت مبتني بر مشخصه‌هاي انعطاف‌پذيري، عدالت و پايداري مي‌تواند نقش مهمي در جلوگيري از ادامه‌ي روند بحران‌زا و كاهش نزاع‌ آب‌بران ايفا ‌نمايد. در اين پژوهش با استفاده تركيبي مفاهيم ورشكستگي و چانه‌زني نش نامتقارن، به‌ارائه چارچوب تخصيص بهينه منابع آبي مشترك پرداخته شد. حوزه مشترك آبخيز اترك شامل استان‌هاي گلستان، خراسان‌هاي‌‌ شمالي و ‌رضوي به‌عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب گرديد. جواب بهينه روش چانه‌زني با نتايج قوانين ورشكستگي آب مقايسه شد. نتايج نشان داد با لحاظ فرضيات مختلف، مدل پيشنهادي قادر به پوشش نتايج قوانين ورشكستگي متداول مي‌باشد. جهت استفاده پايدار، عادلانه و بهينه منابع آبي از چندين شاخص نظير معيارهاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي براي اثرگذاري در مدل پيشنهادي استفاده گرديد. با استفاده از آنتروپي-تاپسيس در تعيين وزن نسبي، ملاحظه شد آب‌براني كه در توليد منابع آبي حوزه نقش بسزايي دارند به درصد تامين عادلانه‌تري، از تقاضاي خود دست خواهند يافت. نتايج تخصيص چندمعياره در استان‌هاي گلستان و خراسان‌هاي‌ شمالي و رضوي به‌ترتيب 104، 809 و 164 ميليون مترمكعب در سال است.