مطالعه تجربي اثرات تركيبات فعال نفت در يك فرآيند تزريق آب مهندسي شده

بازيافت نفت و ثمر بخشــي پروژه‌هاي ازدياد برداشت، از جمله تزريق آب مهندسي شده، تحت تأثير گروهي از عوامل مانند تركيبات نفت، تركيبات آب تزريقي، درصد تخلخل، قابليت عبوردهي، تركيب مينرالوژي سنگ، توزيع فضاي متخلخل، اندازه منافذ و درصد اشباع آب و نفت است. نحوه عملكرد و سازوكار تزريق آب مهندسي شده به مخزن كربناته همواره با ابهامات فراواني روبرو بوده است. در اين مطالعه با بررسي يكي از عوامل مؤثر نظير تركيبات قطبي نفت و اثرات متقابل فيزيكي - شــيميايي آن در طول فرآيند توليد، اين دسته ابهامات بيشتر مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. وجود اجزاي قطبي در نفت خام بر فعل و انفعالات اتفاق افتاده در سه فاز و در نتيجه تغيير ترشوندگي اثر مي‌گذارد. در اين مطالعه، آزمايش‌هاي اندازه‌گيري زاويه تماس، كشش بين سطحي و فرآيند آشام خود‌به‌خودي روي نمونه‌هايي از مغزه آهكي انجام شده است. بدين منظور مغزه‌ها با شرايط يكسان، در نفت‌هاي متفاوت از نظر درصد تركيبات قطبي اشباع شده است. و در مجاورت تركيبات مشخصي از يون‌هاي فعال در آب مهندسي شده قرار گرفته‌اند. در اين خصوص با استفاده از نتايج گردآوري شده مي‌توان نحوه شركت در واكنش و ميزان اثرگذاري تركيبات قطبي نفت را تفسير و بررسي نمود. نتايج حاصل بيانگر اين اســت كه ميزان توليد نفت در اثر تزريق آب و سرعت تغيير ترشوندگي، وابسته به نوع تركيبات قطبي نفت، اثرات متقابل آنان با آب شور و سطح سنگ و غلظت بهينه اين نوع تركيبات است. بنابراين با شناسايي دقيق عوامل مؤثر بر ثمر بخشي فرآيند تزريق آب مهندسي شده، مي‌توان مخازن بالقوه را پيش‌گزيني كرد.