تحليل و بررسي آراي ابن عربي از منظر دانش حصولي و حضوري با تكيه‌بر «فصوص الحكم»

اين پژوهش با تكيه‌بر فصوص الحكم به سلوك قدسي و حضوري، اتصالي و شهودي در دريافت‌هاي باطني و تجربه‌هاي عرفاني و قلبي ابن عربي در كاربست دانش حصولي و حضوري مي‌پردازد. علاوه بر آن انديشه‌هاي عرفاني، اصالت موهبت و كشش در برابر تدبير و كوشش، رهايي از امور حسي و علايق مادي به‌عنوان راه جزم و مطمئن براي نيل به مطلوب حقيقي در ديدگاه اين عارف گران‌قدر مطرح مي‌شود.ابن عربي آنچه را از انواع علوم ضروري مي‌داند كه حاصل از كشف است و معتقد است كه اين علم هرگز در معرض شك و شبهه نيست، درعين‌حال راه عقل را به‌شرط آن‌كه حد خود را نگه دارد تخطئه و تحقير نمي‌كند و تمام سخنشان در اين است كه يگانه وسيلۀ شناخت «تعريف الهي» است.ازنظر ابن عربي عقل و علم ظاهري در محدودۀ صورت‌هاي ذهني تلاش مي‌كند و هدف اش رسيدن به ادراك است اما هدف علم نوراني؛ گشايش چشم بصيرت و ادراك ملكوت عالم و درك حقايق و رسيدن به‌حق است كه سرچشمۀ حقيقي آن باطن و روح و قلب انسان كامل است.